Jezusi në Islam

[arbeni 0]

 

Pa ndonje hyrje ose parathenie te vecante, po postoj tekstin e ketij libri te vogel ne te cilin sqarohen shume ide te gabuara rreth Jezusit apo Isait sic thirret nga muslimanet.

.

 

Jezusi ne Islam

 

D I S K U T I M____N Ë ___T V.

 

Përgjigjet Kristiane dhe Muslimane.

 

Diskutimi në TV

Në fund të diskutimit – “Kristianizmi dhe Islami” – i cili u shfaq në programin e SABC – TV “Kryqëzim pyetjesh” të dielën e 5 Qershorit 1983, drejtuesi i programit, Bill Chalmeres theksoi: “Mendoj që nga ky diskutim del se; është mjaft më i përshtatshëm shpjegimi Islam për Kristianizmin, sesa shpjegimi Kristian për Islamin. Cili është kuptimi dhe rëndësia që ka kjo ide? Këtë j’ua lëmë ju, pra rrugën për ta përcaktuar. Por mendoj se ju do të pajtoheni me mendimin se kjo bisedë që ne zhvilluam është një gjë e mirë.” “BILL”, siç është emri me të cilin i drejtohen pa asnjë formalitet në të gjithë emisionet e tij, në të gjitha fushat është i aftë dhe shumë mahnitës në nënshtrimin që feja e drejtë na mëson. Ai është shembull i portretit për të cilin Kur’an-i i Shenjtë tregon për një Kristian të vërtetë:

“… Ndërsa do të vëresh se më të afërmit si miq për besimtarët janë ata që thanë: “Ne jemi nesara – krishterë.” Këtë ngase prej tyre (të krishterëve) ka dijetarë (ulema) dhe të devotshëm dhe se ata nuk janë kryeneçë”. ( Kur’an 5: 82 )

 

Isa a.s. – statusi i tij.

Në ç’plan muslimanët po përpiqen të drejtojnë njerëzit e udhëzuar në rrugë jo të drejtë, të mashtruarit? Ata në një mënyrë modeste dhe me saktësi po përmendin dhe ritregojnë atë që Zoti i Plotfuqishëm ka urdhëruar dhe drejtuar ata që ta thonë në Kur’an-in e Shenjtë. Si muslimanë ata nuk kanë zgjedhje. Ata e kanë thënë në shumë fjalë – “Ne Muslimanët Besojmë, se Isa a.s. (Jezusi) ka qënë një nga Mesazherët më kryesorë të dërguar nga Zoti, se ai u lind mrekullisht (lindja e tij qe mrekulli) – pa asnjë ndërhyrje mashkullore (të cilën shumë Kristianë të kohës nuk e besojnë sot), se ai jetoi sipas premtimit të Zotit. Në të vërtetë nuk është Musliman ai që nuk beson se Isa a.s. ishte i Dërguar i Zotit.”

 

Surpriza e këndëshme.

Më shumë se 90% e njerëzve të cilët e ndoqën këtë diskutim kanë mbetur të kënaqur, dhe të surprizuar nga përgjigjet që hodhën poshtë dhe sqaruan çdo dyshim. Ata ndoshta mund të mos u kenë besuar veshëve të tyre. Ata mund të kenë dyshuar se Muslimanët po bënin një lojë për tu përpjekur të mashtrojnë bashkëatdhetarët e tyre Kristianë, që në qoftë se Muslimanët do të thonin fjalë të mira për Isain a.s., në shpërblim të kësaj Kristianët mund të thonin fjalë të mira për Muhammedin a.s.. Kështu që unë “gërmova” në të kaluarën tuaj dhe ju po ashtu në të kaluarën time, e cila mund të kishte qënë një shtirje ose hipokrizi.

 

Zhvillimi i urrejtjes.

Ne nuk mund të fajësojmë të gjithë Kristianët për dyshimin e tyre. Atyre u është imponuar për shekuj me rradhë ky lloj dyshimi. Si pasojë e këtij imponimi ata janë mësuar të mendojnë në këtë mënyrë dyshuese për njeriun Muhammed a.s. dhe për fenë e tij. Ashtu siç thekson Tomas Carlyle duke iu drejtuar Kristianëve rreth 150 vjet përpara – “Gënjeshtrat të cilat janë munduar t’i grumbullojnë rreth këtij njeriu (Muhammedit a.s.) janë të pavërteta të pandershme dhe të turpshme për çdonjërin prej nesh.” Ne Muslimanët jemi pjesë e përgjegjësisë të punës që duhet bërë për mposhtjen e këtij keqinformimi. Ne nuk kemi bërë ndonjë gjë reale për heqjen e këtyre grackave.

 

Hapësira Kristiane.

Afrika e Jugut është një hapësirë Kristiane. Në qoftë se Libia mburret si përqindja më e madhe Muslimane e kontinentit Afrikan, njëkohësisht Republika Jug-Afrikane i jep të drejtë vetes të quhet e të lavdërohet si përqindja më e madhe e Krishtere. Në këtë hapësirë të Krishtere, Republika Jug-Afrikane – Muslimanët përbëjnë afërsisht 2% të popullsisë. Ne jemi në pjesë të vogël numerike votuesish, ne nuk numërohemi për asgjë politikisht dhe ekonomikisht. Kështu, në qoftë se ne jemi munduar për paqësim, ne mund të jemi shfajësuar me kaq. Por jo. Ne duhet të shpallim veprimtarinë tonë; ne duhet të deklarojmë të Vërtetën, pavarësisht në e pëlqejnë atë apo jo, siç thuhet në fjalët e Isait a.s.: “Thoni të vërtetën, dhe e vërteta do t’ju japë liri ju.” ( Xhoni 9: 32 )

 

 

Kapitulli II

I S A a. s.___N E___ K U R’ A N.

 

Padituria Kristiane.

Kristianët nuk e dinë se baza e vërtetë e mëshirës dhe e zemërbardhësisë që shfaq Muslimani, gjithmonë në lidhje me Isain a.s. dhe me nënën e tij Merjemen (Marian) e ka vendnisjen nga kryeburimi i besimit të tij – Kur’an-I i Shenjtë. Ai gjithashtu nuk e di se Muslimani nuk e përmend emrin e shenjtë të Isait në gjuhën e vet pa thënë Hazreti Isa, kuptimi ose përmendje që nderon Isain a.s. ose Isa alehi selam, që do të thotë Isa, paqja e Zotit qoftë mbi të. Kurdoherë që Muslimani përmend emrin e Isait a.s. pa e shoqëruar me këto fjalë respektuese, ai mund të konsiderohet mosrespektues dhe jo i mirë. Kristianët nuk e dinë se në Kur’an-in e Shenjtë, Isa a.s. është përmendur 5 herë më shumë sesa është përmendur profeti i Islamit në Librin e Zotit. Për të qënë i saktë 25 herë plus pesë herë më përpara. Për shembull:

“…Isait, birit të Merjemes i dhamë argumente (mrekulli) dhe e fuqizuam me (Xhibrilin) shpirtin e shenjtë…” ( Kur’an 2: 87 )

“…Oj Merjeme, Allahu të përgëzon me fjalën e vet (me lindjen e një fëmije si rezultat i fjalë së Zotit) emri i të cilit është Mesih, Isa, bir i Merjemes, …” ( Kur’an 3: 45 )

“… Mesihu Isa, bir i Merjemes, ishte vetëm i dërguar i Allahut …” ( Kur’an 4: 171 )

“Ne vazhduam gjurmët e tyre (të pejgamberëve) me Isain, birin e Merjemes,…” ( Kur’an 5: 46 )

“Edhe Zekerjanë, Jahjanë, Isain, Iljasin, të gjithë prej të mirëve të përsosur.” ( Kur’an 6: 85 )

 

Isa a.s. – titujt e tij.

Megjithëse Isa a.s. është përmendur me emër në 25 vende në Kur’an-in e Shenjtë, Kur’an-i gjithashtu me respekt i drejtohet si “Ibne-Merjem” – djali i Merjemes; si “Mesih” – i Pagjynah; “Abdullah” – shërbëtor i Allahut; “Resulullah” – i dërguar i Allahut. Ai foli sipas “Fjalës së Zotit”, sipas Udhëzimit nëpërmjet “Shpirtit të Shenjtë”, si “Shenjë nga Zoti”, dhe shumë epitete të ndershëm të tjerë të përhapura në shumë ajete të Kur’an-it të Shenjtë. Kur’an-i i Shenjtë nderon këtë të dërguar të rëndësishëm të Zotit, dhe muslimanët nuk kanë hezituar ta thonë këtë rreth 1400 vjet të kaluar duke bërë të njëjtën gjë që porositet në Kur’an. Nuk është vetëm një përçmim ose mospërfillje mospranimi i këtyre titujve të Isait a.s., që bëhet vërejtje në të gjithë Kur’an-in e Shenjtë, nga ata që janë më ziliqarët ndërmjet Kristianëve të cilët mund të merren për shembull jo të mirë.

 

“Isa a.s.” emër i latinizuar që bëhet Jezus.

Në Kur’an Jezusi përmendet me emrin – “Isa”, dhe ky emër është përdorur më shumë se çdo titull, emërtim tjetër, sepse ky qe emri: Kristian” i tij. Faktikisht emri i tij ka qënë “ISA” Arabisht ose “ESAU” Hebraisht. As “I”, gjithashtu as “s” e dytë në emrin e Isait a.s. nuk gjenden në dialektin origjinal të gjuhës Semitike. Fjala është shumë e thjeshtë – “Isa” – emër i përbashkët, shoqëror në gjuhën çifute, i përdorur më shumë se 16 herë në broshurën e parë, të vërtetë, të vetme të Biblës, në pjesën e emëruar “Gjeneza”. Jozefi, historian çifut përmend rreth 25 Jezus në librin e tij “Dhiata e Vjetër”. Testamenti i Ri flet për mbrojtje ndaj Isait a.s. nga mashtrimet si magjistar, si profet i rremë (Akti 13: 6) dhe gjithashtu “Jezus-Justus” një misionar Kristian, bashkëkohës i Paulit (Kolosët 4: 11). Këto janë të qarta nga Jezusi, djalë i Maries. Duke u kthyer nga “Isa” në (J)esu(s) – Jezus. Ky emër i formuar ka dalë shpëtim ndërmjet Çifutëve dhe Kristianëve që nga shekulli II pas Krishtit. Ndërmjet Çifutëve ky emër vjen nga një mendim I sëmurë – emri i njërit që ishte jobesimtar në Izrael; dhe ndër Kristianë, sepse këta i veshin cilësi të Zotit dhe thonë është Zoti (?). Muslimani nuk ngurron që t’ia vërë emrin fëmijës së tij –“Isa”- sepse ky është një emër shumë i ndershëm, i lavdëruar. Emri i shërbyesit të drejtë të Zotit.

 

Disa shënime

Në një nga përkthimet më të përhaphapur të Kur’an-it në Anglisht nga Abdullah. Jusuf Ali, gjendet një tekst i gjithanshëm. Duke kërkuar në të, do të zbulojmë në faqen 1837 përmbajtjen – Isa a.s.:

Isa a.s., një profet i drejtë,

I lindur,

I dërguar në Izrael,

I ngaritur lart,

Si Ademi,

Nuk është kryqëzuar,

Asgjë më shumë se një i dërguar,

Jo Zot,

Jo djalë i Zotit,

Shpallje dhe mrekulli,

Mëson adhurmin e drejtë e të vërtetë,

Deklaron veten Musliman,

Përfundim i porosisë,

Ndjekësit e rrugës që tregoi ai kanë mëshirë dhe falje,

I dërguar dhe shërbyes i Zotit,

Si shenjë për profetin Ahmed.

 

 

Kapitulli III

N Ë N Ë__ D H E___ B I R

 

Maria (Merjeme) e ndershme dhe lavdëruar.

Lindja e Isait a.s. përshkruhet në dy pjesë të Kur’an-it; sure 3 dhe sure 19. Duke lexuar nga fillimi i lindjes së tij, ne njihemi me historinë e Merjemes dhe me pozicionin e nderuar të saj që tregohet në Shtëpinë Islame, kur ajo mbyllet në tempull përpara lajmërimit se i është dhënë Lindja e Isait a.s.:

“Përkujto kur engjëjt i thanë: “Oj Merjeme, Allahu të dalloi ty (me besim e karakter), të pastroi (nga shpifjet Hebreje) dhe të lartësoi mbi gratë e botës.” ( Kur’an 3: 42 )

“… të pastroi (nga shpifjet Hebreje) të lartësoi mbi gratë e botës” Një nder të tillë që i është dhënë Merjemes, nuk gjendet, madje as në Biblën Kristiane. Ajetet vazhdojnë:

“Oj Merjeme, vazhdoje adhurimin ndaj Zotit tënd, bën sexhde dhe kryej namazin për Zotin bashkë me ata që e kryejnë namazin.” ( Kur’an 3: 43 )

 

Shpallja nga Zoti

Cili është burimi i këtij teksti të mrekullueshëm dhe madhështor, i cili në recitimin origjinal, Arab të vë në një gjendje emocionale të papërshkrueshme dhe të përlot? Ajeti 44 shpjegon: -

“Këto janë nga lajmet e fshehta (të hershme) që po t’i shpallim ty. Ti nuk ishe ndër ta kur i hidhnin shortet se kush prej tyre do të bëhej kujdestar I Merjemes, nuk ishe pranë tyre as kur ata ziheshin mes vete.” ( Kur’an 3: 44 )

 

Lindja e Maries.

Historia ishte se gjyshja nga nëna e Isait a.s., Hannah, deri më parë nuk kishte mundur të lindë. Ajo iu drejtua me sinqeritet Zotit. Në qoftë se Zoti do t’i falte asaj një fëmijë, ajo sigurisht do t’ia dedikonte fëmijën shërbimit të Zotit në tempull.

 

Pika kulminante.

Zoti i dhuroi një lindje si pasojë e lutjes së pastër të saj. Ajo qe përgatitur për një djalë, por në vend të asaj që priste ajo lindi një vajzë. Por për atë që ajo kishte në mendje, një femër nuk mund të barazohej me një mashkull. Çfarë do të bënte ajo më pas? Ajo bëri një vend ku ti lutej Zotit. Ajo mezi priste sa t’i rritej Merjemja dhe të kujdesej për veten e vet. Me kalimin e kohës, Hannah e mori vajzën e saj të dashur, akoma të vogël, që ta dorëzonte për shërbim në tempull. Çdo prift kërkonte me ngulm që të ishte kujdestari i asaj foshnje aq të dashur. Ato hidhnin short me shigjeta për të, me monedha, kokë a pil. Përfundimisht kismeti ishte që ta mbante Zekeria, por pati edhe kundërshtime nga dëshira e madhe që kishin të gjithë për ta mbajtur atë fëmijë të dashur.

 

Burimi i shpalljes së tij.

Nga e mori Muhammedi a.s. këtë dituri? Ai qe analfabet. Ai nuk dinte të shkruante e as të lexonte. Ai qe bërë i tillë nga Zoti i Plotfuqishëm që tu përgjigjej pyetjeve të shumta nëpërmjet ajeteve të Kur’an-it duke theksuar se çdo gjë e kishte nga Zoti, pra Zoti e frymëzonte. “Jo” – thonin kundërshtarët. “Kjo është shpikje e Muhammedit a.s.. Ai e ka kopjuar shpalljen nga Çifutët dhe Kristianët. Ai e ka krijuar vetë.” – thonin kundërshtarët. Duke ditur dhe besuar se Kur’an-i është vërtetë Fjala e Allahut xh.sh., ne megjithatë pajtohemi duke u mbështetur në argumente, me armiqtë e Muhammedit a.s. në një aspekt; se në kohën e tij vetëm u shkruajt Kur’an-i, që do të thotë se: nuk e krijoi atë. Ne mund t’ju shprehim disa bashkëpunime nga dhe ndërmjet jobesimtarëve. Pyete atë, “Keni ndonjë dyshim se Muhammedi a.s. qe Arab?” vetëm një mendim i gabuar mund të mendonte të pajtohej. Në një rast të tillë është pa kuptim të ndjekësh më tej këtë mendim, bjeri shkurt bisedës, ose në qoftë se po lexon një libër me ide të tilla, mbylle përgjithmonë atë! Me njeriun e arsyeshëm mund të vazhdosh më tej bisedën. “Që në fillimet e tij ky Arab u drejtohej Arabëve të tjerë. Ai nuk ishte duke biseduar me Muslimanët e Indisë, as me Muslimanët e Kinës dhe as me Muslimanët e Nigerisë. Ai i drejtohej popullit të tij – Arabëve. Pavarësisht nëse ata pajtoheshin me të apo jo, ai u fliste atyre në mënyrën më të lartë – fjalë të cilat kishin depërtuar në veshët dhe mendjet e dëgjuesve që Merjemja nëna e Isait a.s. – një hebreje qe zgjedhur veçan gjithë grave të të gjitha kombeve, popujve. Jo nëna e vet, as gruaja e tij, as vajza e tij, as ndonjë grua Arabe por një Hebreje!

Mund ta shprehë dikush këtë? Sepse për çdonjërin nëna e tij, gruaja e tij ose vajza e tij vijnë para çdo gruaje tjetër. Pse dëshironte Profeti i Islamit të nderonte një grua të një feje të mëparshme, që i përkiste një race të cilën e shihnin me sy jo të mirë për tre mijë vjet me rradhë? Pikërisht siç po bëjnë ata me Arabët sot.

 

Sara dhe Xhere.

Çifutët e marrin racizmin nga Bibla e tyre kur ata tregojnë se babai i tyre Ibrahimi a.s. (Abrahami) kishte dy gra; Sara dhe Xhere. Ata thonë se vetë janë pasardhësit e Ibrahimit a.s. dhe Sarës, gruas legjitime, dhe Arabët janë (fëmijët) pasardhësit e Ibrahimit a.s. dhe Xheres. Xhere sipas tyre ishte një bujkrobëreshë, që sjell si pasojë se Arabët “janë” një racë më e ulët. Por e vërteta është se Xhere ka qënë princeshë e Egjyptit dhe jo bujkrobëreshë ose skllave. A mund të shpjegojë dikush se përse Muhammedi a.s. zgjodhi këtë Hebreje për një nder të lartë? Përgjigjja është e thjeshtë – Ai nuk mund të zgjidhte – ai nuk kishte të drejtë të fliste sipas mendimeve të tij. “Ai (Kur’an-i) nuk është tjetër pos shpallje që i shpallet” (Kur’an 53: 4)

 

Sure Merjem.

Eshtë një kapitull i tërë në Kur’an i quajtur Sure Merjem. (Kapitulli Maria), i emërtuar për nder të Merjemes, nënës së Isait a.s., nderim të cilin nuk e gjejmë ti jepet Merjemes në Biblën Kristiane. Nga 66 librat protestantë dhe 73 librat Katolikë Romanë, asnjëri prej tyre nuk është emëruar Maria ose në emrin e djalit të saj. Ju do të gjeni libra të emërtuar Mateu, Luka, Marku, Xhoni, Peter, Paul por jo Maria ose Jezusi! Në qoftë se Muhammedi a.s. do të qe autori i Kur’an-it të Shenjtë, ai nuk do të humbiste rastin për të përfshirë në të me Merjemen, nënën e Isait a.s. edhe nënën e vet – Eminen, gruan e tij të dashur – Khadije ose vajzën e vet – Fatimen. Por jo! Jo! Kjo s’mund të ndodhte asnjëherë. Kur’an-i nuk është krijim i mendjes së tij! Ai pranon saktësisht se asnjë qënie njerëzore ose edhe të gjithë njerëzit dhe xhinët së bashku nuk mund të krijojnë një libër të tillë si Kur’an-i i Shenjtë.

 

 

Kapitulli IV

L A J M E___ T E___ M I R A

 

Lajmet e mira

“Përkujto! Kur engjëjt i thanë: “Oj Merjeme, Allahu të përgëzon me fjalën e Vet (me lindjen e një fëmije si rezultat i fjalës së Zotit) emri i të cilit është Mesih, Isa, bir i Merjemes, i famshëm në dynja e ahiret dhe nga më të afërmit (e Zotit).” ( Kur’an 3: 45 )

“…Më të afërmit e Zotit”, jo fizikisht, as gjeografikisht, por shpirtërisht. Krahasoje këtë me: “Dhe Jezusi qëndron në dorën e djathtë të Zotit.” (Marku 16:19) Shumica e kanë keqkuptuar këtë ajet të Kur’an-it po ashtu si shumë të tjerë e kanë keqkuptuar në Bibël. Ata imagjinojnë Atin (Zot) duke ndenjur në fron – një vend i lartësuar dhe “djalin e Tij” Jezus duke qëndruar në të djathtën e Tij. Mund ta shfaqni atë që imagjinoni në pikturë? Në qoftë se veproni sipas mendjes suaj, sigurisht që keni humbur rrugën e drejtë, i jeni larguar udhëzimit të drejtë që porosit Zoti. Ai nuk është Ati që thonë krishterët e humbur, Ai është larg imagjinatës së mendjes njerëzore. Ai ekziston. Ai është real. Por Ai nuk është si asgjë që ne mendojmë ose imagjinojmë. Në gjuhët e lindjes “dora e djathtë” do të thotë një vend I lartësuar dhe i nderuar të cilin Kur’an-i i Shenjtë e përshkruan:

“… dhe nga të afërmit (e Zotit).” ( Kur’an 3: 45 )

Ajetet e sipërpërmendura tregojnë dhe saktësojnë se Isa a.s. është Mesiu (Krishti), dhe ai gjithashtu është Fjala të cilën Allahu xh.sh. ia dhuroi Merjemes. Përsëri Kristianët lexojnë këto fjalë, kuptimin dhe porositë e të cilave at nuk mund t’i zbatojnë. Ato barazojnë fjalë “Krisht” me kuptimin e Zotit të mishëruar në të.

 

Krisht nuk është emër.

Fjala Krisht e ka prejardhjen nga fjala Hebreje Messiah, dhe Arabisht – Mesih. Rrënja e fjalës është masaha (m-a-s-a-h-a) që bie në kundërshtim si kuptim fjale me mesazhin e shpallur. Priftërinjtë dhe mbretërit këtë kuptim ua kushtonin posteve të tyre të cilat i shenjtëronin. Por sipas përkthimit nga Greqishtja “Krist”, duket i njëjtë me fjalën Jezus. Kristianët kanë aftësi ti transformojnë metalet bazike në ar të ndritshëm. Dëshira e tij ishte të përkthyerit e emrave në gjuhën e vet amtare si për shembull: “chepas” në Peter, “Messiah” në Krisht. Si e bëri ai këtë? Shumë lehtësisht. Messiah në Hebraisht do të thotë i emërtuar. Fjala Greke “I emërtuar” është “krist“. Pikërisht heqja e rrokjes “os” nga “kristos” dhe juve ju është lënë fjala krist. Tani ndërro “k” e vogël bëje “K” të madhe dhe do të shohim një emër të krijuar (?) të veçantë. Krisht do të thotë i emërtuar. Isa a.s. qe emërtim i posaçëm në pagëzimin e tij, nga Gjon pagëzori si përcjellësi i Fjalës së Zotit. Çdo i dërguar i Zotit është quajtur me të njëjti emërtim. Bibla e Shenjtë është mbushur plot me kështu emërtimesh. Në Hebraishte origjinal bëhet “messiah” le të shohim përkthimin Anglisht – I emërtuar. Jo vetëm të dërguarit e Zotit emërohen, u vihen emra nga njerëzit, por edhe brirëve edhe shtyllave gjithashtu. Unë jam Zoti i shtëpisë së Betlehemit ku ju fshihni ose prekni shtyllën (Gjeneza 31: 13) Në qoftë se prifti ose fallxhori është prekur bën gjynah… (Levitikus 4: 3) Dhe Musa … preku shtëpinë dhe çdo gjë që ishte në të (Levitikus 8: 10)

Zoti do të begatojë bririn e Mesihut të tij (1Samuel 2: 10)

Dhe kështu i thotë Zoti Mesihut të tij Isaiha (Isaiah 45: 1)

Aty ka më shumë se njëqind mendime të tilla, të shkruara në Bibël. Çdo here ju ndesheni me fjalën emërtim i posaçëm në Bibël, që në Greqisht do të thotë Krisht (Kristos) dhe në qoftë se jeni të lirë do të mund të bëni të njëjtën gjë që kanë bërë Kristianët, dhe si rrjedhim do të kemi Krisht (Chevub), Krisht (Cyrus), Krisht prift, Krisht shtyllë etj. Shënim: Krisht do të thotë emërtim i vënë nga njerëzit.

 

Disa emërtime të vetme, të veçanta.

Megjithëse çdo i dërguar i Zotit është një i caktuar i Zotit – një Messiah, emërtimi “Mesih” ose “Messiah” ose përkthimi i tij, Krisht, është emërtim vetëm për Isain a.s., djalin e Mejemes, së bashku njëlloj si në Islam edhe në Kristianizëm. Kjo nuk është e pazakontë në besime e në fe. Ka edhe shumë emërtime të tjera lartësuese që mund të përdoren për më shumë se një profet. Akoma njerëzit e veçojnë vetëm për njërin përdorimin e fjalës “Resulullah” që do të thotë transmetues i Fjalës së Zotit, emërtim i cili përdoret bashkarisht edhe për Musain a.s. (19:51) edhe për Isain a.s. (61:6) në Kur’an-in e Shenjtë. Akoma “Resulullah” është bërë sinonim i të dërguarit Islam, ndër ne Muslimanët. Të gjithë të dërguarit e Zotit në të vërtetë janë më të afërmit tek Zoti, por fjala Arabe është “Khalilullah”, dhe është vetëm për Ibrahimin a.s.. Kjo nuk do të thotë se të tjerët nuk janë të afërt te Zoti. “Kalimull-llah” do të thotë një njeri të cilit i ka folur Zoti, dhe ka folur me Zotin, kjo cilësi nuk është përdorur për tjetër të dërguar përveçse për Musain a.s.. Akoma besojnë se Zoti ka folur me të gjithë të dërguarit duke përfshirë këtu edhe Isain a.s.. Duke u shoqëruar atyre tituj të tillë të gjithëve, nuk I veçojmë ato sipas cilësive të veçanta që kanë pasur, cilësi këto dytësore, sepse cilësi e parë dhe më kryesore është se ata të gjithë kanë qenë të dërguar të Allahut xh.sh., paqja dhe shpëtimi i Allahut xh.sh. qoftë mbi ta. Ndërsa lajmi i gëzuar i qe sjellur (ajeti 45) Merjemes. I qe thënë se djali i saj do të quhej Isa dhe se ai do të jetë Mesiu, Fjalë nga Zoti dhe se:

“E që duke qenë në djep (foshnje) u flet njerëzve*, e edhe si i rritur e që është nga të përsosurit.”

( Kur’an 3: 46 )

*Kjo parathënie tregohet e realizuar në një kohë shumë të shkurtër. Ne e gjejmë këtë në Suren Merjem që vijon:

“Dhe duke e bartur ngrykë shkoi me të te të afërmit e vet e ata i thanë: “Oj Merjeme, ke bërë një punë shumë të keqe?” Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nëna jote nuk ka qënë e pamoralshme!” ( Kur’an 19: 27,28)

 

Habitja e Çifutëve.

Nuk ka ndonjë Xhozef zdrukthëtar këtu. Rrethanat qenë të veçanta, Merjemja nëna e Isait a.s. u tërhoq, u vetmua në një vend të veçantë të lindjes:

“E, Përmendju në këtë libër (tregimin për) Merjemen kur ajo u largua prej familjes së saj në një vend në lindje.” ( Kur’an 19: 16 )

Pas lindjes së fëmijës ajo u kthye. “Habia e njerëzve nuk njihte kufi. Në çdo rast ato qenë përgatitur të mendonin zhdukjen e saj, sikur qe zhdukur, larguar nga familja e saj për pak kohë. Por ajo erdhi duke mos pasur turp, duke parakaluar kryelartë me fëmijën e saj në krahë. Si pati rënë në sy të keq shtëpia e Haronit, vendi i klerit!? “Motër e Harunit” – Merjemja rikujtonte rrugën dhe moralin e prindërve të saj që nuk kishin vend për qortim.Sikur ata thonin, ajo e ndoqi rrugën dhe emrin e mirë të prindërve të saj dhe të të parëve të saj! Çfarë mund të bënte Merjemja? Si do të mund të shpjegonte ajo? A do ta pranonin ata shpjegimin e saj? E gjithë ajo që mund të bënte ishte të shpjegonte rreth të veçantës të jashtëzakonshme të fëmijës së saj. Dhe fëmija që në djep vjen si shpëtimtar i saj, e nxjerr nga ai moment I vështirë. Nga një mrekulli e Zotit dhënë atij fëmije, ai flet, mbron nënën e tij dhe predikon, shpall të vërtetën për ato dëgjues që ishin jobesimtarë.

“Atëherë ajo u dha shenjë kah ai (Isai). Ata thanë: “Si t’i flasim atij që është foshnje në djep?”

( Kur’an 19: 29 )

 

Dhe nga një mrekulli ai foli:

“Ai (Isai) tha: “Unë jam rob i Allahut; Mua më ka dhënë (ka caktuar të më japë) librin dhe më ka bërë pejgamber. Më ka bërë dobiprurës kudo që të jem, dhe më ka porositur me namaz (falje) e zekat për sa të jem gjallë! Më ka bërë të mirësjellshëm ndaj nënës sime, e nuk më ka bërë kryelartë as të padëgjueshëm! Selami (shpëtimi prej Allahut) është me mua ditën kur u linda, ditën kur të vdes dhe ditën kur të dal (prej varrit) i gjallë!” Kjo është (fjalë) e vërtetë, rreth Isait, birit të Merjemes në të cilin ata shkaktojnë dyshime.” ( Kur’an 19: 30,31,32,33,34. )

 

Mrekullia e parë e tij.

Në këtë mënyrë Isa a.s. mbrojti nënën e tij nga shpifjet e rënda dhe fjalët pas krahëve të armiqve të saj. Kjo është vërtet mrekullia e parë e cilësuar e tij në Kur’an-in e Shenjtë – që; ai foli që kur ishte foshnje nga krahët e nënës së tij. Në kundërshtim me këtë mrekulli të parë të tij në Biblën Kristiane mrekullia e parë sipas këtij libri ndodh kur ai ishte rreth tridhjetë vjeç. Dhe ditën e tretë, qe një dasmë në Kana të Xhelil: dhe nëna e Jezusit qe aty: Dhe, Jezusi së bashku me ndjekësit e tij qenë thirrur në dasëm: Dhe kur ata deshën verë, nëna e Jezusit tha: Ata nuk kanë verë për të pirë. Jezusi u tha. Grua çfarë do të bëj unë me ty? Ora ime nuk ka ardhur akoma. Nëna e tij u tha shërbyesve, çdo gjë që t’ju thotë ai juve, bëjeni atë. Dhe aty qenë gjashtë enë uji prej guri, pas mënyrës së pastrimit të çifutëve, përmbanin dy ose tre Firkins (njësi matëse)– me copë. Jezusi u tha atyre; Mbushni poçet e ujit me ujë. Dhe ata i mbushën deri në grykë. Dhe ai u tha atyre, shpërndajini tani dhe jepuni të ftuarve të parë të festës. Dhe ata e shpërndanë atë. Kur të parët e festës shijuan ujin që ishte bërë verë dhe nuk dinin se nga ku vinte ajo (por shërbëtorët që e shpërndanë atë e dinin) drejtuesi I festës thirri dhëndrin, Dhe i tha atij, çdo njeri në fillim niset për të marrë verë të mirë; dhe njerëzit (pijnë shumë) dehen nga ajo që është e keqe, por ti solle verë të mirë deri tani. (Xhon21:10) Që nga kjo “mrekulli”, Kristianët thonë se vera është si ujë në Kristianizëm. Shumë arsye të gabuara si: ajo që qe e mirë për (Mjeshtrin) Mësuesin është e mirë edhe për ata (ndjekësit e tij) janë gabime dhe devijime të futura në Kristianizëm. Isa a.s. nuk qe ndonjë vrasës. Ai nuk bëri verë, as ata nuk i bëri “pijanecë”. Ata të cilët janë të trashë dhe injoranca e tyre nuk i lë ta kuptojnë ndryshimin –“që e mira qe mbajtur për në fund.”. Ai nuk qe lëng rrushi. Ajo qe e njëjta verë që duke iu përmbajtur Biblës Kristiane i dha të drejtë “vajzës së Zotit” për të tërhequr “babanë e saj”. (Gjeneza 19: 32,33) Ajo qe e njëjta verë të cilën Kristianët këshillojnë të ruhesh prej saj në Efesianët 5: 18 “Dhe mos pi verë…” A është kjo pafajësi (?) 1% fuqi që normalisht çon milionanjerëz jashtë rrugës së drejtë. Amerika ka një milion konsumues në sasi të shumta të pijeve alkolike në 70 milionë Kristianë! Amerikanët këta i quajnë pijanecë – “Konsumues të alkoolit që janë problematikë”. Në Afrikën e Jugut, ata thirren “alkoolikët” – “”pijanecë” – ishte fjalë e përdorshme edhe për njerëzit me probleme në stomak. Por kryeministri i Zambias, dr. Keneth Kaunda nuk nguron të thotë të vërtetën troç. Ai shprehet: - “Unë nuk jam i përgatitur të udhëheq kombin e pijanecëve.” – kur i referohet pjesës së popullit të tij të cilët janë konsumues të pijeve alkoolike dhe atyre që janë të intoksikuar. Kudo ku uji turbullohet, ne nuk mund dhe nuk duhet të ngarkojmë me përgjegjësi dhe të fajsojmë Isain a.s. ose ndjekësit e tij për zakonin e të pirit pije alkoolike të bashkëkohësve të tij. Për atë zakon ai ka thënë: “Unë kam akoma edhe shumë gjëra për tu thënë, por ju nuk mund ti realizoni ato tani.” ( Xhoni 16: 12 ) Njerëzimi nuk kishte arritur në atë shkallë që të pranonin të gjithë të Vërtetën Islame. Gjithashtu ai nuk ka thënë – “Ju nuk mund të hidhni lloj vere të re në shishet e vjetra.” ( Mateu 9: 17 )

 

“Nënë” apo “Grua”.

Sipas st. John në të katër rrjeshtat lart përshkruhet festa e martesës së Kanas, dhe na tregohet se Jezusi u soll paturpësisht ndaj nënës së tij. Ai e thirri atë “Grua” dhe duke e zgjeruar më shumë këtë plagë aty thuhet – “Ç’duhet të bëj unë me ty?” Çfarë lidhje jepet aty ndërmjet “ty” dhe “unë”? A thua ai kishte harruar se ajo “grua” e vërtetë e kishte mbajtur atë në barkun e saj për nëntë muaj rresht dhe ndoshta për dy vjet i kishte dhënë gji e si pasojë e lindjes së tij ajo ishte përballuar me fyerje të shumta? A mos nuk ishte ajo nëna e tij? Duket shumë e çuditshme që misionari mburet me mësimet që jep, i bindur dhe vuajtës i madh – ata e thirrnin atë “Princ i Paqes” dhe ata thonë se – “ai u qe dërguar atyre që bënin gjakderdhje si një udhëzim dhe si një dele që para qethjes së saj ajo ishte memece, ajo nuk e hapte dot gojën e vet.” – akoma ata krenohen në të njëjtën mënyrë, se ai ishte i gatshëm gjithmonë për sharje në drejtim të njerëzve të racës së tij dhe që ti demaskonte ato. Në qoftë se thënie e tyre janë të vërteta:- “O ju të këqinjtë. O ju bij imoraliteti. Dhe kur ai itha nënës së tij: o grua!

 

Mbrojtja e Isait a.s..

Muhammedi a.s. qe urdhëruar për të thënë të vërtetën; dhe në drejtim të çështjes së Isait a.s., për të shfajësuar atë nga porositë e rreme dhe shpifjet që i mveshnin armiqtë e tij.

“(All-llahu) më ka bërë të mirësjellshëm ndaj nënës sime, dhe nuk më ka bërë kryelartë as të padëgjueshëm!” ( Kur’an 19: 32 )

Në marrjen e lajmit të mirë, të lindjes së në djali të drejtë, të panjollë, Merjemja përgjigjet:

“Ajo tha: “Zoti im, si mund të kemë unë djalë e mua s’më ka prekur njeriu (nuk jam e martuar)? Ai (Allahu) tha: “Ja, kështu, Allahu krijon çka të dojë. Kur Ai vendos për një çështje, vetëm i thotë “Bëhu!”. Ajo menjëherë bëhet. Ai (Allahu) ia mëson atij librin (besimin), urtësinë, Teuratin dhe Inxhilin.” ( Kur’an 3: 47,48 )

Kapitulli V

S H P J E G I M E T ___E ___K U R’ A N –it___D H E___ T Ë ___B I B L Ë S.

 

Takimi me priftin.

Duke shpresuar që ta keni marrë seriozisht këshillën e dhënë në faqen 1 po përpiqem të tregoj me shembuj, dhe të sqaroj. Rastet për përdorimin e saj të herëpashershme. Për shembull, po vizitoja “Shtëpinë e Biblës” në Johanesburg. Teksa po shihja biblat dhe librat fetarë, mora një Bibël Indoneziane dhe kisha marrë në dorë pikërisht atë që është Testamenti i Ri (Dhiata e Re) Greko-Angleze. Një volum të madh. Unë kisha qënë nën vështrimin e përgjegjësit të Shtëpisë së Biblës, Bibliotekës. Ai mu afrua menjëherë. Ndoshta durimi im dhe kryemekanizmi, të qënit Musliman qe një tërheqje ose një thirrje për të. Ai më pyeti rreth interesimit që kisha për atë libër të shtrenjtë. Unë i shpjegova se si studiues i një feje të përsosur, kisha nevojë për libra të tillë. Ai më ftoi për një çaj në zyrën e tij. Ai u tregua shumë i sjellshëm dhe unë e pranova ftesën e tij. Gjatë kësaj kohe unë i shpjegova atij pozitën shumë të lartë që Isa a.s. zinte në Islam. Ai dukej se dyshonte në atë që unë po i tregoja. Ai u habit me paditurinë e vet të mëparshme, sepse çdo njeri i mirë i tërhequr nga shoqëria në Afrikën e Jugut, mund të bëhet kontrollor ose përgjegjës në “Shtëpinë e Biblës”. Unë fillova t’i recitoj nga ajeti 42 i sures Ali Imran nr. 3

“Përkujto! Kur i thanë engjëjt: “Oj Merjeme! Allahu të dalloi ty (me besim e karakter)…” (Kur’an 3:42)

Unë doja që ai të dëgjonte këtë Mrekulli, jo vetëm të dëgjonte kuptimin e Kur’an-it, por edhe tingëllimin në gjuhën që Kur’an-i është shpallur. Dunkers u tërhoq pas dhe qëndroi pa lëvizur duke dëgjuar i mahnitur dhe me vëmendje të madhe Fjalën e Allahut xh.sh.. Kur unë arita fundin e ajetit 49, këto fjalë të rëndësishme ia rritën besimin se mesazhi që përcjell Kur’an-I qe si ai i Biblës së tij. Ai tha; nuk di ndonjë ndryshim mes asaj që besoj unë si Kristian dhe asaj që ti më lexove. Unë i thashë; “Kjo është e vërtetë”. Në qoftë se ai do ti lexonte vetë këto ajete veç e veç vetëm në gjuhën Angleze ose pa i lexuar në Kur’an, ai nuk do të qe në gjendje të kuptonte edhe për njëqind vjet se ishte duke lexuar pjesë nga Kur’an-i I Shenjtë. Në qoftë se ai qe protestant do të lexonte versionin Katolik Roman, në qoftë se ai nuk e ka parë njërin version ose versionin Jehovaj ose versionin Greko-Ortodoks, ose njërin nga njëqind e një prej versioneve të tjerë; por ai kurrë nuk do të kuptonte se ishte duke lexuar versionin e Kur’an-it (për ato pjesë të cilat kanë mbetur të pandryshuara në librat paraardhës). Kristianët mund të lexojnë në Kur’an çdo gjë që duan të dine për Isain a.s. në një mënyrë të shprehuri shumë fisnike dhe madhështore. Kur’an-i është më i qartë dhe më i suksesshëm të lexohet plotësisht, por edhe pjesët e marra prej tij janë plotësisht të qarta.

Në këto tetë ajete të përmbledhura, nga ajeti 42 deri te ajeti 49 tregohet:

Që Merjemja, nëna e Isait a.s., qe një grua e vyrtytshme dhe e nderuar mbi të gjithë gratë e kombeve.

Se e gjithë ajo që qe thënë qe Shpallje nga Zoti nëpërmjet të dërguarit të Tij Isait a.s. për njerëzimin.

c) Që Isai a.s. qe (transmetuesi i) Fjala e Zotit.

d) Që ai ishte Mesihu i cili pritej nga Çifutët.

e) Se Zoti do ta fuqizonte Isain a.s. që të kryente, plotësonte mrekullinë, madje prej në krijimin e tij.

f) Që Isai a.s. qe lindur mrekullisht pa ndërhyrje mashkullore.

g) Që Zoti do t’i jepte atij Shpalljen.

h) Që ai do të jetonte sipas premtimit të Zotit, dhe se ai do të ringjallte të vdekurin, do të shëronte ata të cilët kishin lindur të verbër dhe leprozët të gjitha sipas premtimit të Zotit, etj etj..

 

Shkumësi dhe djathi.

Shumë Kristianë entuziastë këtu kundërshtojnë një pohim ose fjalë. Por dallimi ndërmjet Biblës dhe Kur’an-it është si ai ndërmjet “shkumësit dhe djathit”, kush nga këta të dy hahet?! “Për mua ata janë të njëjtë. Kush është ndryshimi?” – pyet prifti. Unë e di se historitë e tyre në thelb pajtohen me njëra tjetrën, por kur I shqyrtojmë ato me vëmendje do të zbulojmë se ndryshimi ndërmjet tyre është I luhatshëm. Tani krahaso idenë e mrekullueshme që jepet në ajetin 47 të sures Ali Imran në Kura’ni-in e Shenjtë me atë që jepet në Bibël: “Tani lindja e Jezu Krishtit, qe në këtë mënyrë: Kur nëna e tij Maria u zhvendos tek Jozefi, para se ata të vinin së bashku (si burrë e grua) ajo qe shtatëzënë nga Shpirti (Fryma) i Shenjtë. (Mateu 1: 18)

 

Mjeshtri dramatizues.

Billy Graham nga USA dramatizoi këto ajete përballë 40 000 njerëzve në King Park, Durban – duke folur me këmbë e me duar, pra duke u thënë: “dhe “Shpirti i Shenjtë” erdhi dhe la me barrë Marien!” Në anën tjetër st. Luke tregon të njëjtën gjë por në mënyrë më të përpunuar. Ai thotë se kur Maria u

lajmërua qe e tronditur. Reagimi i saj qe: “Si mund të jetë kështu, duke qenë se unë nuk njoh asnjë burrë?” – në kuptimin e mardhënieve bashkëshortore. (Luka 1: 34) Tregimi në Kur’an është:

“Ajo tha: “Zoti im, si mund të kem unë djalë e mua s’më ka prekur njeriu (nuk jam e martuar)?…”

( Kur’an 3: 47 )

Në thelb nuk ka asnjë ndryshim ndërmjet këtyre dy deklaratave: “duke qënë se unë nuk kam njohur asnjë burrë” dhe “kur asnjë burrë nuk më ka prekur”. Të dy vlerësimet kanë kuptim të njëjtë. Është thjesht zgjedhja e fjalëve të ndryshme për të dhënë të njëjtën gjë. Por përgjigjet përkatëse të shfajësimit të Merjemes në të dy librat, Kur’an dhe Bibël janë zbulesa dalluese ndërmjet njëra-tjetrës për nga interpretimi që njerëzit u bëjnë.

 

Versioni Biblik.

Thënie të Biblës: “Dhe engjëlli iu përgjigj dhe i tha asaj, “Shpirti I Shenjtë” të ka sjellë ty dhe fuqia e më të Lartit të ka mbuluar me hije.” (Luka 1: 35) A nuk meditoni se po tregoheni ateist, dyshues duke pranuar këtë thënie? Atashumë mirë mund të pyesin si mundi të vinte Shpirti i Shenjtë tek Maria? “Si e mbuloi me hije Fuqia e All-llahut të Madhëruar atë grua? Nga literatura ne dimë se nuk do të thotë kështu, se ajo qe një ide e përsosur, por gjuha e përdorur këtu është e papëlqyeshme – devijim – a pajtoheni ju me këtë!? Tani ndryshimi me gjuhën e përdorur në Kur’an:

 

Versioni në Kur’an.

“…Ai (Allahu) tha:”Ja, kështu, Allahu krijon çka të dojë. Kur Ai vendos për një çështje, vetëm i thotë: Bëhu! Ajo menjëherë bëhet.” ( Kur’an 3: 47 )

Ky është shpjegimi i Kur’an-it dhe idea e Muslimanit për lindjen e Isait a.s.. Por për Zotin krijimi i Isait a.s. pa baba është i thjeshtë. Ai vetëm thotë “Bëhu!” dhe vërtet ai bëhet. Në qoftë se Ai do të donte të krijontenjë milionë Isa pa baballarë dhe pa nëna, Ai shumë thjesht mund t’I krijonte. Ai nuk ka marrë një lloj specie dhe e ka kthyer në një lloj tjetër, si njerëz ose kafshë – me lidhje, kontakt ose mbjellje artificiale. Ai ka sjellë në jetë çdo gjë vetëm në sajë të fjalës së Tij urdhëruese: “Bëhu!” dhe “është bërë”. Këtu nuk ka asgjë te re në atë që po ju tregoj, I kujtova priftit. Kjo është në Librin e parë të vërtetë të Biblës tuaj – Gjeneza 1: 3 “Dhe Zoti tha…” Çfarë tha Ai? Ai tha - “Bëhu” dhe “u bë”. Ai

nuk i ndan fjalët. Kjo është rruga jonë për të kuptuar fjalën “Bëhu” – që me dëshirën e Tij solli në jetë çdo gjë.

 

Zgjedhja për vajzën e tij !

“Ndërmjet këtyre dy versioneve për lindjen e Isait a.s. – versioni I Kur’an-it dhe versioni i Biblës – kë do të zgjidhnit ju për t’ia dhënë si udhëzim vajzës tënde?”, e pyeta unë përgjegjësin e Shtëpisë së Biblës. Ai uli kokën dhe i nënshtruar pranoi: - “Kur’an-in”. Si mundet që një “fallsifikim” ose një “imitim”, siç kanë thënë për Kur’an-in, do të mund të ishte më i mirë sesa i vërteti, origjinali, siç është deklaruar dhe pretenduar për Biblën? Një gjë e tillë nuk mund të ndodhë asnjëherë, veçse kjo që iu shpall Muhammedit a.s. është ajo që edhe vetë Muhammedi a.s. ka deklaruar se është fjala e Vërtetë dhe e Pastër e Allahut xh.sh.. Eshtë provuar se pas leximit dhe ndjekjes së mësimeve të Biblës, ato që kanë lexuar dhe kuptuar nga të lexuarit e Kur’an-it janë bindur dhe e kanë pranuar për të vërtetë të saktë dhe të pamohueshme fjalën e Allahut xh.sh., Kur’an-in, pra si Shpallje nga Zoti.

 

Shembulli i Ademit a.s.

Në lidhje me Mrekullinë e lindjes së Isait a.s. jepet edhe historia e Ademit a.s., lindja e mrekullueshme e të cilit nuk e bën atë as Zot as djalë të Zotit:

“Vërtet, çështja e Isait (të lindur pa baba) tek Allahu është sikurse çështja e Ademit. Atë e krijoi Ai nga dheu, e pastaj atij i tha : “Bëhu!” ai u bë.” ( Kur’an 3: 59 )

“Pas një përshkrimi për pozitën e lartë që zë Isai a.s. si i dërguar i Zotit në ajetet e sipërpërmendura hidhet poshtë idea se ai qe Zot ose djalë I Zotit, ose diçka më shumë se njeri, por e veçantë e tij në dallim nga njerëzit e tjerë qe se atij i erdhi shpallja. Në qoftë se thuhet se ai u lind pa baba, ne u themi Ademi u krijua pa baba dhe kjo qe mrekulli më e madhe. Në të vërtetë Ademi qe krijuar pa nënë e pa baba. Përsa i përket trupit tonë ai është nga balta. Por për Allahun xh.sh., Isa ishte si Ademi ashtu siç është i tërë njerëzimi. Madhështia e Isait rridhte nga urdhëri i Allahut xh.sh. “Bëhu”, për atë që ai ishte - më shumë prej baltës – një udhëheqës shpirtëror dhe mësues.” Shënim i Abdullah Jusuf Ali. Logjika se ai lindi pa baba, a e bëri atë “të barabartë” me Zotin, atëherë Ademi do të kishte një të drejtë për të qënë më i lartë pra më i nderuar, dhe kjo nuk është bindje Kristiane. Në këtë mënyrë Muslimani shpor këtë ofendim që kristianët bëjnë ndaj Zotit, dhe nga e vërteta që kërkohet prej çdo muslimani është se ai duhet ta urrejë këtë gënjeshtër ndaj All-llahut. Përveç kësaj në qoftë se Kristianët pohojnë, se Ademi u krijua nga balta, Isa ishte “i lindur nga barku (mitra) e Merjemes, që na lejoi tu kujtojmë atyre, se duke iu përmbajtur përcaktimeve të pavërteta që i mveshin, ka edhe një tjetër akoma që i bie të qëndrojë më lartë se Jezusi në Biblën e tij. Kush është ky mbinjeri?

 

Të rejat e Paulit.

Me të vërtetë ai është mbret i Salemit prift i Zotit më të lartë… “Pa baba, pa nënë, pa prejardhje, dhe pa fillim e pa fund jete…” (Hebreu 7:1,3,) Këtu del “një kandidat tjetër për ta bërë” Zot “veten e vet”, sepse vetëm Zoti i Plotëfuqishëm i posedon këto cilësi. Ademi ka një fillim, në Xhenet edhe Isa ka një fillim; Ademi ka pasur një fund gjithashtu edhe për Isain Kristianët tregojnë se ka pasur një të tillë, “dhe ai ngjiti lart shpirtin”. Po mbreti i Salemit ku është? Ndoshta ai po fle diku si Rip Van Uinkel; një përralë, gjë e paqënë, për të cilin tregohet se flinte shumë vjet. Dhe çfarë është ky “Hebreu”. Ky është emri i njërit nga librat e Biblës së Shenjtë, i autorit (të mrekullueshëm ose bandit) st. Paul, i vetemëruar ndjekësi i trembëdhjetë i Krishtit. Isa ka pasur dymbëdhjetë ndjekës apostuj, por njëri prej tyre qe Juda i cili nuk mundi të mbyste të keqen që kishte në vetvete. Në këtë mënyrë nga “dymbëdhjetë fronet” në qiej të cilat do të ziheshin nga ndjekësit e tij për të gjykuar pasardhësit e Izrailit njëri u hoq. (Luka 22:30) Në këtë mënyrë bie poshtë plotësisht idea e Hebreut. Sauli qe një çifut rebel, dhe Kristianët e ndërruan emrin e tij në “Paul”, ndoshta sepse “Saul” tingëllon Çifutshe. Ky st. Paul krijoi një çrregullim e një rrëmujë të tillë në mësimet e Isait, për të përfituar për vete vendin e dytë në “Njerëzit më me influencë në histori”, në punën “përmendore” të Majkëll H. Hart: “Njëqind më të lartit në histori”. Sipas Majkëll Hart, Pauli qe themeluesi i Kristianizmit të sotëm. Këtë “nder” për krijimin e Kristianizmit ishte për ta ndarë ndërmjet Paulit dhe Isait, dhe Pauli fitoi sepse kishte shkruajtur më shumë libra të Biblës sesa çdo autor tjetër, duke kujtuar se Isai nuk kishte shkruajtur asnjë fjalë të vetme. Pauli nuk kishte nevojë për frymëzim nga Zoti, për të shkruajtur hiperbolat, mendimet e ekzagjeruara të tij. Më kot nuk ka thënë Ministri i Propagandës në kohën e Hitlerit: “Sa më e fryrë të jetë gënjeshtra aq më e madhe bëhet besueshmëria për këte ndër të paditur.” Por çudia rreth këtyre ekzagjerimeve është ajo se; duket që shumë Kristianë e kanë lexuar ose asnjë prej tyre nuk e ka lexuar këtë. Çdo njeri studioz të cilit ia kam treguar këto rreshta duket se i dëgjon për herë të parë. Ato pasi i dëgjojnë shfaqin hutim dhe çoroditje siç përshkruhen duke përshtatur fjalët e Isait a.s.: “…meqënëse ata nuk shohin ata rrjedhimisht edhe nuk dëgjojnë edhe nuk kuptojnë.” (Mateu 13:13) Kur’an-i i Shenjtë përmban gjithashtu ajete të cilat përshkruajnë këtë sëmundje të kultivuar:

“(Mbesin në errësirë) Të shurdhër, memecë dhe të verbër, andaj ata nuk kthehen (nga ajo rrugë e tyre e keqe).” ( Kur’an 2: 18 )

 

“Djemtë” e Zotit!

Muslimanët përjashtojnë me argumenta mendimet e gabuara Kristiane që “Isa a.s. është djalë i vetëm i Zotit, i lindur dhe jo i krijuar”, sikur atë e ka lindur All-llahu jo siç i ka krijuar të tjerët. Kjo është ajo që Kristianët përsërisin nga fëmijëria e tyre. Unë i kam pyetur dhe u kam mësuar disa dijetarëve Kristianë herë pas here se çfarë duan të theksojnë ose të thonë ata kur përmendin “I LINDUR DHE JO I KRIJUAR”. Me të vërtetë ata besojnë që, për All-llahun ka fëmijë.

“Adami, i cili qe djalë i Zotit.” (Luka 3:38)

“Se djemtë e Zotit panë vajzat e njerëzve, të cilat u ishin besuar atyre…”

“Dhe kur djemtë e Zotit hynë në vajzat e njerëzve ata lindën fëmijë.” (Gjeneza 6:2,4)

“…Israeli është djali im, madje fëmija i parë.” (Eksodi 4:22)

“…Për mua (Zot) jam baba i Izraelit dhe Ibrahimi është fëmija im i parë.” (Jeremia 31:9)

“…Zoti më ka thënë mua, (David) Ti je djali im i parë: unë në këtë ditë të LINDA ty” (Psalmet 2:7)

“Për aq kohë sa u lanë në tokë, nga Shpirti i Zotit, ata janë djemtë e Zotit.” (Romanët 4:14)

A nuk e dalloni atë që në gjuhën e Çifutëve çdo Tom dhe Heri (çdo person që është fetar) të cilët ndoqën rrugën dhe udhëzimin e Zotit, qe një “djalë I Zotit”. Ajo qe një përshkrim metaforik, shoqërisht i përdorur ndër çifutë. Kristianët pajtohen me këtë arsyetim por vazhdojnë të thonë: - “por Isa nuk qe si ata”. Ademi qe krijuar nga Zoti, dhe ne u flasim atyre me nënkuptim. Çdo gjë qe krijuar nga Zoti. Ai është Zoti, Krijuesi dhe Mbajtësi I gjithçkaje. Metaforisht Zoti është babai i gjithçkaje. Por Isa qe djali I LINDUR i Zotit dhe jo djalë I KRIJUAR nga Zoti? – i lindur do të thotë “I bërë Zotëri”

 

I lindur do të thotë “I BËRË ZOTËRI” !

Në eksperiencën time praktike të dialogimit me qëllim mësimi për Kristianët, prej 40 vjetësh, vetëm njëri e hapi gojën për të më kërkuar shpjegim rreth shprehjes – i lindur dhe jo i krijuar”. Ai qe një Amerikan i cili guxoi të shpjegonte. Ai tha: - “Kjo do të thotë, i bërë zotëri nga Zoti”. “Çfarë?” Shpërtheva unë. “i bërë zotëri nga Zoti” – “Jo. Jo” – tha ai. “Unë vetëm po përpiqem të të shpjegoj kuptimin. Unë vërtetë nuk e besoj se Zoti bëri zotëri një djalë.” Ky Kristian i kuptueshëm thoshte që këto fjalë kishin kuptim tjetër nga ato që thonin. Po përse e thonë atëherë këtë? Pse po krijoni një kundërshtim të panevojshëm dhe konflikt ndërmjet 1 200 000 000 Kristianëve dhe qindra milionë Muslimanëve në botë duke shpallur deklarata të pakuptimta?

 

Arsye për kundërshtim.

Muslimani kujdeset për fjalën “i lindur”, sepse lindja është si pasojë edhe e euforisë së kafshës pra që bën pjesë edhe te funksionet e kafshës, të ulëta, të lidhura me gjininë. Si mund t’ia mveshim këtë atribut të ulët All-llahut xh.sh.?! Në mënyrë figurative, ne të gjithë i bie që të jemi bijtë e All-llahut – të mirë apo të këqinj qofshim – dhe Isai a.s. i bie të jetë më i afërt sesa ne tek All-llahu sepse ai është më besimtar dhe është nga të dërguarit e nderuar të All-llahut xh.sh.. Nga ky këndvështrim ai është bir i All-llahut (në mënyrë figurative) sikur edhe ne të gjithë, jemi bijtë e All-llahut, sepse Ai kujdeset për ne. Megjithëse kjo fjalë “i lindur” është fshirë në shumicën e versioneve të Biblës gjurmët e lëna nga R.S.V.* akoma vazhdojnë të ekzistojnë në mendjet e Kristianëve, së bashku të bardhë dhe me ngjyrë qofshin. Në thellësi të interesave të këtij mendimi lihet vend që njeriu i bardhë Kristian t’a ndiejë veten superior ndaj njeriut me ngjyrë Kristan që i përket të njëjtës kishë apo të njëjtit sekt. Dhe nga ana tjetër zbulohet lidhja e ndjenjave që sipas kësaj ideje njeriu me ngjyrë është në një inferioritet të përhershëm.

*R.S.V.: Versioni Standart i Rishikuar, i deklaruar nga Gazeta e Kishës Anglikane si “Versioni më i mirë që është prodhuar në shekullin e kaluar (XX)” duke iu përmbajtur dorëshkrimit më të Vjetër, rreth dyqind apo treqind vjet pas Isait a.s..

Arsyetim i një niveli shumë të ulët.

Mendja njerëzore nuk mund të ndihmojë arsyetimin që i linduri nga një Afrikan do të duket si një Afrikan dhe ai i një Kinezi do të duket si një Kinez, dhe ai i një Indiani do të duket si një Indian. Pra “djali i lindur” nga Zoti duhet të ishte diçka e ngjashme ose që duket si Zoti. Miliona piktura të bukura dhe të kundërta të këtij “DJALI TË VETËM TË LINDUR” të Zotit u janë shpërndarë njerëzve. Ai në këto piktura duket si një Evropian me flokë të verdha, sy blu dhe shumë veçori të bukura si njërin që unë pashë te “mbreti i mbretërve” ose “Dita e Fitores” ose “Jezusi i Nazaretit”. Xhefri Hunter më kujton një pikturë tjetër? “Shpëtimtari” i Kristianëve është më shumë si një Gjerman se sa si një Çifut, sipas të pyeturve. Kështu që llogjikisht në qoftë se djali është i bardhë edhe babai gjithashtu do të jetë një i bardhë. Kështu pra raca e zezë është e ndërgjegjshme në ndjenjat inferiore të rrënjosura në to si njerëz më të thjeshtë (fëmijë të gjetur). Jo, ndërmjet ngjyrës së lëkurës, dhe llojit të flokëve, nuk është ky shkaku nga i cili rrjedh inferioriteti, të qëndruarit në një shkallë më të lartë ose më poshtë.

 

Zoti është shpirt

Për Zotin nuk dimë ndonjë ngjyrë. Ai është një qënie tjetër jashtë imagjinatës së mendjes njeriëzore. Thyhet mendimi i Kaukazianëve për Zotin njeri i bardhë, dhe është thyer e hedhur poshtë një epërsi e mundshme racash. Por robëria intelektuale është më e vështirë për tu shkatëruar dhe eleminuar.

Kapitulli VI

P Ë R G J I G J E ___D Y S H I M E V E___K R I S T I A N E

 

 

“Krishti në Islam”, është vërtet Mesihu, Isai a.s. në Kur’an: dhe Kur’an-i I Shenjtë ka përcaktim të qartë dhe të saktë për çdo shmangie të Kristianëve nga e vërteta. Kur’an-i e zhvesh nga çdo gënjeshtër dhe porosi të rreme që armiqtë e ulët dhe të hutuar, të ashtëquajtur ndjekës të rrugës dhe udhëzimeve të tij, ia mveshin Isait a.s.. Armiqtë e tij, Çifutët pohojnë që ai “pretendonte se ishte Zot”. Me këtë veprim ata futën devijimin, humbjen në rrugë të gabuar të ndjekësve të mëvonshëm të Isait a.s., i ftojnë në të kotë. Ndjekësit gjasme të udhëzimeve të tij, pretendojnë se “ai e ka pohuar haptazi se qe Zot ose pjesë e Zotit”, por me këtë shpifje ata përgënjeshtruan për All-llahun dhe bënë Kufër, sepse ai pohojnë ata, “qe Zot”. Për këto të pavërteta të tyre, të Çifutëve dhe Katolikëve në Kur’an Zoti I këshillon:

“O ithtarë të librit, mos teproni në fenë tuaj dhe mos thoni gjë tjetër për Allahun, përveç asaj që është e vërtetë. Mesihu Isa, bir i Merjemes ishte vetëm i dërguar i Allahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga ai. Besoni pra Allahun dhe të dërguarin e tij...”

( Kur’an 4: 171 )

 

Duke kaluar kufijtë, duke shkuar në ekstrem.

“O idhtarë të librit” është një emërtim respektues me të cilin u drejtohet Allahu nëpërmjet Kur’an-it Çifutëve dhe Kristianëve. Me fjalë të tjera Allahu xh.sh. u thotë: “O njerëz të bërë me dije për të vërtetën, o popull I librit”. Sipas vetëlavdërimit, Çifutët dhe Kristianët, mburren se qëndrojnë mbi Arabët të cilët nuk patën Libër para Kur’an-it. Si njerëz të cilëve u ishte bërë e njohur e vërteta, Allahu xh.sh. u dërgoi shumë profetë për të mos dalë nga rruga e drejtë, siç vepruan edhe pas të dërguarit të parafundit, Isait a.s.. Çifutët krijuan situata të tilla rreth vërtetësisë së Isait a.s. dhe e fajësuan atë për kufër duke shtrembëruar fjalët e tij. Kristianët nxjerrin

kuptime të tjera në këto fjalë: ndryshojnë fjalët jashtë kuptimit të tyre për ta bërë atë Zot.

Një Kristian i kohës tonë – orator – shpjegues i Biblës përdor fjalë të pakëndëshme si rrjedhojë e mendimeve të papjekura për të fituar mbi kufrin e shpallur nga Çifutët. Ata thonë:

a) Për sa i përket Jezusit, është Zot ose mashtrues.

B) Për sa i përket Jezusit, është Zot ose i çmendur.

c) Për sa i përket Jezusit, është Zot ose i vetëquajtur.

Këto janë fjalët e tij, fjalë të marra nga literatura Kristiane. Që kur një zemërzi pra një njeri i keq mund të dënojë Krishtin me kaq ashpërsi, duke I vënë të pavërteta, siç thërret për të vepruar ky Kristian, patjetër që ai bëhet i pabesueshëm. Ai mendon se mund të zgjedhë ndërmjet njërës apo tjetrës prej këtyre zgjedhjeve idiote. Atij nuk i shkon ndërmend se kjo mund të bëhet një alternativë për Kristianët e njëllojtë, të metë si ai.

 

Zgjidhja e rëndësishme.

Nuk është e mundur që Isai a.s. është thjesht sikur kanë thënë – ai deklaron të jetë – një profet, si profetët e tjerë që qenë para tij? Madje ai është njëri nga më të rëndësishmit prej tyre – atij iu dhanë shumë mrekulli dhe njëkohësisht qe një mësues shpirtëror e udhëzues – Messih. Pse vetëm dy alternativa; Zot ose i çmendur? A është “çmenduria” e kundërta e “hyjnizimit” në Kristianizëm? Kush është antonimi i fjalës Zot? Do të mund t’i përgjigjej ndonjë Kristian i zgjuar kësaj pyetje? Kur’an-i zbulon pozicionin e vërtetë të Isait a.s. në një ajet të vetëm, ai thotë:

1) Që ai qe djali i një gruaje, Merjemes, dhe si rrjedhim një njeri;

2) Por një i dërguar, një njeri me porosi nga Zoti dhe prandaj u emërtua I nderuar;

3) Një Fjalë që iu dhurua Merjemes, ai u krijua nga fjala e Zotit “Bëhu” (Kun), dhe ai u bë (Kur’an 3: 59)

4) Një shpirt i sjellur nga Zoti, por jo Zot. Jeta e tij dhe mësimi i tij qenë më të kufizuara se të dërguarit e tjerë, megjithatë na duhet ta nderojmë si njeri të Zotit. Doktrina e Trinisë të njëjtë me Zotin dhe djalë i Zotit janë hedhur poshtë si sharje ndaj Zotit. Zoti nuk ka nevojë për një djalë të drejtojë ose kontrollojë punët e Tij, Ai nuk ka nevojë për asgjë. Ungjilli i Xhonit, kushdo që e ka shkruar atë, ka sjellë një të pavërtetë rreth doktrinë së Fjalës Greke Logos, por ajo shpjegohet qartë këtu.” Shpjegimi i ajetit 171 në përkthimin e Abdullah Jusuf Ali.

 

Isa a.s. pyetet

Më poshtë janë marrë dhe shkruajtur ajeti, 116, 117 dhe 118 të sures Maide ajete të cilët paraqesin kuptimin e Ditës së Gjykimit kur Allahu xh.sh. do të pyesë Isain a.s. në lidhje me mospërpikmërinë e ndjekjes së porosive të tij, devijimin nga pasardhësit për adhurimin e gabuar ndaj tij (Jezusit) dhe nënës së tij (Maries) përveç All-llahut: dhe ai do të përgjigjet: -

“Dhe kur Allahu tha: “O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: “Më besoni mua dhe nënën time dy zota pos Allahut!?” (Isai) Tha”: “Larg asaj të mete je Ti (O Zoti im) nuk më takon mua të them atë që s’është e vërtetë. Ta kasha thënë unë atë, Ti do ta dije. Ti e di ç’ka në mua, e unë nuk di ç’ka në Ty.

Ti je më i dijshmi i të fshehtave!” “Unë nuk kam thënë tjetër atyre pos asaj që Ti më urdhërove; Ta adhuroni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj, dhe sa isha ndër ta, kam qënë përcjellës i tyre, e pasi që më more mua, Ti ishe roje (dhe Dëshmues) i tyre. Ti je dëshmitar për çdo send!” “Nëse i dënon ata, në të vërtetë ata janë robërit e Tu, e nëse u fal atyre, Ti je i Gjithëfuqishmi, i Urti.” ( Kur’an Maide: 116, 117, 118.)

Deklarimi se nuk është thënë nga Isa a.s. se është Zot.

Duke qënë se kjo është deklarata e Isait a.s. e cila jepet e Vërtetë nga Zoti, i Gjithëdijshmi se: “Asnjëherë nuk u kam thënë ndonjë gjë më shumë se ajo për të cilën isha urdhëruar për të thënë, “se Adhurimi i takon Zotit, I Cili është Zoti im dhe Zoti juaj”, si do ta justifikojnë Kristianët adhurimin e tyre drejtuar Isait.? Ky nuk është një vendim i përcaktuar vetëm në Bibël, në të gjitha (66) volumet e versionit Protestant, ose në 73 volumet e versionit Katolik Roman, ku gjithmonë sipas autorit Isai pretendon se është Zot, ose ku thotë – “më adhuroni” mua? Asgjëkundi nuk ka thënë se ai dhe Zoti “janë një” ose “e njëjta qënie”. Fraza e sipërme – “një dhe e njëjta qënie” – u shkon për shtat shumë

“oratorëve” dhe “Bibël-shpjeguesve” duke mos përjashtuar Doktorë dhe Profesorë të teologjisë. Madje edhe ata që kanë ndërruar fenë që janë kthyer në Kristianë kanë mësuar përmendësh këto rrjeshta. Ato janë programuar të llomotitin pa pushim dhe të thonë mekanikisht frazën e mësipërme pa marrë parasysh idenë që përçojnë ndër ata të cilët mund të mbulojnë besimin e tyre. Fjalët “janë një” aktivizojnë mendjen që të mëmorizohet. “Po” thonë Trinitarët, adhurimi i tre zotave në një Zot, dhe një Zot në tre zota – “Jezusi ka deklaruar që është Zot!” Ku?

 

Prifti në tavolinë.

Unë i mora priftin Morriis D. D. Dhe gruan e tij që të hanim drekë tek “Palloi i Artë” (një lokal). Gjatë përplasjes së mendimeve tona, erdhi rasti për të pyetur: - “Ku?” Dhe ai citoi: “Unë dhe babai im jemi një” – Për të marrë me mend se Zoti dhe Isa a.s. qenë një dhe e njëjta qënie. Se Isa këtu pohonte se ishte Zot. Frazën që më citoi e dija shumë mirë, por ajo qecituar jashtë kuptimit të saj. Ajo nuk përcillte kuptimin që Doktori imagjinonte, kështu që unë e pyeta, “Ç’kuptim ka?”

 

Ndryshimi dhe “Kuptimi i shprehjes”.

Prifti e la të ngrënit dhe filloi të më shohë mua. Unë i thashë “Pse? Ai nuk e di kuptimin.” – “E shikon se ajo që ti citove është ky tekst, unë dua të di kuptimin e këtij teksti.” Aty qe një Anglez, një shërbëtor i Kishës Katolike, një doktor i Fesë Qiellore që tha se përpiqesha ti mësoja anglishten atij. Sigurisht që ai e dinte kuptimin, por si pjesa tjetër e patriotëve të tij, ai nuk kishte studiuar se në ç’kuptim Isa i kishte përdorur këto fjalë. Në përvojën time 40-vjeçare ky tekst më qe përsëritur nga të tjerët me qindra herë, por shumë Kristianë janë përpjekur që të kuptojnë të vërtetën që shpreh ky tekst. Ata gjithmonë fillonin të flisnin për Biblën e tyre dhe sipas mënyrës së tyre të të kuptuarit. Kur ata fillonin të flisnin rreth Biblës së tyre unë i ndaloja në këtë hap. “A e dini të sigurtë atë që po e citoni?” “A dini Biblën tuaj?” Pasi të lexoni këtë them se do t’ju lindin ide të tjera si pasojë e mungesave të theksuara që vetëm një lexim i plotë e i vëmendshëm i plotëson dhe i saktëson. Por unë mendoj se lexuesit Muslimanë duke lexuar këtë Bibël do t’ia japin kuptimin e saktë.

 

Cili është kuptimi.

Si pasojë e besimit të mangët që kishte prifti, rridhte edhe kjo pamjaftueshmëri mendore për të shpjeguar kuptimin e tekstit nga ana e tij. Pastaj më pyeti: “A e di ti kuptimin?” – “Sigurisht” i thashë. “Cili është ai pra?” më pyeti miku im. Unë i thashë, “Ai që më përmendët ju është teksti i Xhonit kapitulli 10 rrjeshti 23. për të arritur në kuptimin e saktë ne duhet ta fillojmë që nga rreshti 23 në të cilin lexojmë:

23 Dhe Jezusi shkoi për në tempull në hyrjen e Sulejmanit. Xhoni ose kushdo tjetër që e ka shkruar këtë histori nuk na tregon ne arsyet përse Isa ngaset nga e keqja duke ecur vetëm për në strofkullën e luanit. Ne nuk shpresojmë se Çifutëve u iku një rast i artë për tu barazuar me Isain(?). Ndoshta atij po i jepte zemër mënyra me të cilën ai po këshillontë Çifutët e dorëzuar në tempull dhe përmbysja e tryezës në fillim të shërbimit të tij (Xhoni 2: 15)

24 Kur erdhën Çifutët rreth tij. Dhe i thanë ata “Për sa kohë do të na bësh ne të dyshojmë? Në qoftë se ti je Krishti na e vërteto planin tënd. Ata i dorëzohen atij. Duke çjerrë faqet e tyre me gishta dhe e akuzonin e provokonin atë duke thënë se ai nuk mundi të tregojë planin e tij të qartë. Se ai po fliste gjëra të paqarta. Ata si të çmendur po përpiqeshin ta sulmonin dhe godisnin atë. Në fakt pakënaqësia e vërtetë e tyre qe se ata nuk po pëlqenin mënyrën se si ai po u fliste – ligjet e tyre, mënyrën më të cilën ai i njihte me ndëshkimet për formalizmat e tyre dhe për ndjenjën materialiste të tyre e cila kishte mbytur ndjenjën shpirtërore. Por Isa nuk ishte në gjendje të vazhdonte më tej – ata ishin aq shumë dhe të gatshëm për ta sulmuar atë. Maturia është gjëja më e mirë e vlerave të njeriut. Në shpirtin pajtues gjenden këto vlera.

25 Jezusi u përgjigj atyre; Unë ju tregova ju dhe ju nuk më besuat: punën që e bëra në emër të Babait tim ata e cilësuan si timen.

26 Por ju nuk besoni, sepse ju nuk jeni nga delet e mia siç ju thashë. Jezusi hedh poshtë fjalët e gënjeshtra, që ia mveshin armiqtë e tij, se gjoja ai qe i paqartë në pohimin e tij, se ai qe Mesia të cilin ata e prisnin. Ai tha se ua shpjegoi qartë, por akoma ata nuk duan ta dëgjojnë atë.

27 Delet e mia e dëgjojnë zërin tim dhe unë i njoh ato, dhe ato do më ndjekin mua:

28 Dhe unë do t’ju jap atyre përjetësinë, dhe ata kurrë nuk do të humbin, as nuk do mundë ndonjë ti nxjerrë nga dora ime.

29 Babai im, i cili mi dha mua ata, është më i lartë se gjithçka, dhe asnjë njeri nuk është në gjendje t’i nxjerrë nga dora e Babait tim. Si mundet ndokush të jetë aq dritëshkurtër për të parë saktësinë e dy verseteve të fundit. Por mospamja shpirtërore është më e rëndësishme se ajo fizike. Ai u thotë çifutëve duke treguar edhe për pasardhësit, bashkimin e vërtetë të marëshënieve ndërmjet Babait dhe djalit. Verseti më vendimtar: -

30 Unë dhe Babai jemi një. Një në çfarë? Në Dijen e Gjithçkaje? Në Natyrën e tyre? Në Fuqinë e plotë? Jo! Një në qëllim! Sepse menjëherë që besimtari pranon fenë e drejtë, I dërguari i Zotit shikon në të se ai i përmbahet udhëzimit (fesë), dhe Zoti, i Plotfuqishmi gjithashtu shikon në të, të njëjtën gjë. Ky është qëllimi i “ Babait” dhe i “djalit” dhe i “Shpirtit të Shenjtë” dhe i çdo njeriu besimtar. Të njëjtën gjë shpjegon Xhoni: “Se të gjithë mund të jenë të njëtë si ti, Baba je për mua, dhe unë për ty

dhe ata gjithashtu mund të jenë të Njëjtë me ne ...” “Unë me ata, dhe Ti me mua, dhe ata mund të jenë prefektë në Një...” (Xhoni 17: 20, 22)

Në qoftë se Isa është “Një” me Zotin, dhe në qoftë se ai “Njësim” e bën atë Zot, atëherë edhe tradhëtari Juda, dhe dyshuesi Tomas, dhe sataniku Peter, dhe nëntë të tjerët të cilët e braktisën atë kur ai kishte nevojë më shumë se kurrë janë Zot (a) sepse i njëjti “Njëjësim” të cilin ai e pohoi tek Xhoni 10: 30, tani ai pohon për të Gjithë “ata me besim të pakët” (Mateu 8:

26) - të gjithë “o besimdobët dhe të pabindur” (Luka 9: 41). Ku dhe kurrë do të përfundojë kjo shpifje Kristiane ndaj Zotit? Shprehja “Unë dhe Babai im jemi një” qe e pafajshme për këtë që i veshin Kristianët Sot, që ka si domethënie asgjë më tepër sesa Qëllimi i Njëjtë Me Zotin. Por Çifutët kërkojnë të sjellin turbullira dhe devijim nga e Vërteta e Drejtë dhe nuk pendohen, prandaj; -

31 Çifutët ngrenë lart gurë për ta gjuajtur atë.

32 Jezusi iu përgjigj atyre; shumë gjëra të mira u solla ju nga Babai im, për të cilat doni të më goditni me gurë mua?

33 Çifutët iu përgjigjën atij duke thënë: “Nuk të godasim me gurë sepse na solle gjëra të mira; por për shpifjet ndaj Zotit dhe sepse ti, një qënie njerëzore e bëre veten tënde Zot.”. (Xhoni 10: 31,33)

Në versetin 24 të sipërpërmendur Çifutët i mveshën një gënjeshtër se Isa a.s. po fliste paqartësisht. Kur ajo u përgënjeshtrua, ata edhe e akuzuan atë për shpifje (kufër) e cila është tradhëti në fushën shpirtërore. Kështu pra ata thanë se Isa deklaroi se qe Zot – “Unë dhe Babai im jemi një”. Kristianët pajtohen me Çifutët në atë se Isa nuk ka bërë një pohim të tillë, por ndryshe, në atë se nuk qe kufr sepse Kristianët thonë se ai qe Zoti dhe qe emëruar vetë në hyjnizimin e tij. Kristianët dhe Çifutët pajtohen në mendimin se kjo frazë është një shqiptim i rëndësishëm, për njërin si një shfajësim për të shpëtuar por edhe për të tjerët si shfajësim për shpëtim. Ndërmjet të dyve u la në dorë thjesht vendimi për vdekjen e Isait. Por Isai refuzoi të bashkëpunonte në këtë lojë të pisët, kështu që –

33 Jezusi iu përgjigj atyre, “Nuk është shkruajtur në ligjin tuaj. Unë ju them. Ju jeni zota.

34 Në qoftë se ai i thirrte zota, mbi ata erdhi fjala e Zotit, dhe Libri nuk mund të prishet.

35 Thuaju atyre të cilët Babai i ka shenjtëruar, dhe u ka dërguar fjalën, ata që bëjnë kufër, se unë them, unë jam djali i Zotit?

 

Përse “Ligji Juaj”?

Ka pak sarkazëm në versetin 34 por në çdo rast, pse ai thotë: “Ligji Juaj”? Ai nuk është gjithashtu ligj për ju? Ai nuk tha: “Unë nuk kam ardhur të shkatërroj por të përsos ligjin për të vërtetat tuaja që unë di, derisa qiejt dhe toka të zhduken dhe grimca më e vogël do të zhduket ose derisa të gjitha do të realizohen” (Mateu 5: 17,18)

 

“Ju jeni zotëra”

“Ju jeni zotëra” është caktuar qartë në Psalmin 82, Verseti 6 – “Unë u thashë ju jeni zotëra; dhe të gjithë ju jeni fëmijët e më të lartit.” Isai vazhdon: -“Në qoftë se Ai (Zoti i Plotëfuqishëm) do ti thirrte ata zota, mbi të cilët erdhi fjala (që do të thotë se të dërguarit e Zotit u thirrën “Zota”) dhe Libri nuk mund të prishet me fjalë të tjera – Ju nuk mund të më kundërshtoni mua! – Isa e dinte Librin e vet; Ai fliste me autoritet edhe në gjuhën e tyre dhe arsyetonte me armiqtë e tij se: “Në qoftë se njeriu i mirë, të dërguarit e Zotit, janë qënie që u adresohen si Zota në Librat e Autoriteteve tona në të cilat nuk gjeni të meta, - atëherë përse ju merrni shembull tek unë? – Kur bëj ndonjë pohim për veten time e di se është më i ulët në gjuhën tonë, si “një djalë i Zotit” sikundër qënie të tjera të thirrura “zotëra” nga vetë Zoti. Madje unë (Isa) përshkruaj veten time si “zot” në gjuhën tonë, duke iu përmbajtur përdorimit Hebre, ju nuk mund të gjeni ndonjë gabim tek unë.” Kjo është fusha e leximit të Librit Kristian. Unë nuk po ju jap ndonjë interpretim nga vetja ime ose kuptim fjalësh.

Kapitulli VII

“N Ë___F I L L I M”

 

 

Ku thotë Isa – “Unë jam Zot”, ose “Unë jam i njëjtë me Zotin”, ose “Më adhuroni mua”? – e pyeta D.D. nga Kanadaja përsëri. Prifti Morris mori frymë thellë dhe përsëri u përpoq për të bërë një frymëmarrje të thellë. Ai përmendi një verset të thënë shpesh të Biblës Kristiane – Xhon 1: 1 “Në fillesë qe Fjala, dhe Fjala qe me Zotin dhe Fjala qe Zoti.” Ato janë fjalët e Xhonit ose të kujtdo tjetër që i ka shkruar ato. Dija e çdo dijetari Kristian që ka lexuar Biblën janë fjalët e një tjetër Çifuti, Filo i Aleksandrisë, i cili i ka shkruar ato madje para se Xhoni dhe Isa a.s. të kishin lindur. Dhe Filo deklaron se nuk ka qënë i frymëzuar nga Zoti kur i ka shkruar ato fjalë. Ky ka marrë mendimet e Platonit dhe i ka komentuar vetë. Të njëjtin dyshim që Filo solli nëpërmjet këtyre fjalëve të cilat Xhoni jonë i ka bërë si “Fjalë të Zotit” ne do ti pranojmë ato për vlerat që kanë.

 

Greke jo Hebreje.

Që nga dorëshkrimet e 27 Librave të Besëlidhjes së Re të cilat janë në Greqisht, një Sekt Kristian ka prodhuar versionin personal dhe madje ka ndërruar dhe emrat e këtyre Librave të cilat i ka zgjedhur nga 27 Librat e “Biblave Greko-Romane”. E pyeta priftin nëse dinte Greqisht? “Po” - më tha. Ai kishte studiuar Greqisht për pesë vjet rrjesht para kualifikimit. Unë e pyeta se kush ishte fjala “Zot” në Greqisht? Në fillim atij i shkoi ndër mend – “dhe Fjala qe me Zotin”. Ai u mendua por nuk u përgjigj. Kështu që unë i thashë fjala është HOTHEOS që do të thotë “Zoti”. Që kur Evropianët, duke përfshirë edhe Amerikano-veriorët zhvilluan sistemin e përdorimit të shkronjave të mëdha në fillim të emrave dhe të shoqërive të mëdha ne pranojmë ardhjen e shkronjës kapitale “Z” për fjalën “Zot”. “Tani më trego kush është fjala e dytë “Zot” në Greqisht që të bie ndër mend. Prifti përsëri mbeti i heshtur, jo sepse ai nuk dinte Greqisht ose sepse gënjente – Por ai dinte më shumë sesa kaq. Biseda pati arritur kulmin. Unë i thashë se fjala qe TONTHEOS që saktësisht do të thotë “një Zot” ose “Zot”; të dyja janë të sakta. Unë i tregova priftit: “Por në 2 Korinthias 4: 4 ju pandershmërisht i keni ndërruar sistemin duke përdorur një “z” të vogël kur keni shkruar Zot, dhe gabimi është “zoti i kësaj bote”. Fjala Greke është HOTHEOS e njëjtë si tek Xhoni 1:1, “Pse nuk i jeni përmbajtur origjinalit në përkthimin tuaj? Në qoftë se Pauli u bind ta shkruante hotheos – “Zoti” – për gabimin pse nuk e shkruajti shkronjën e parë të madhe. Ne kemi mendim jo të mirë për këtë veprim të tijin.” “Dhe në Besëlidhjen e Vjetër, Zoti i thotë Musës: “Shiko Unë të kam bërë ty një zot te faraoni” (Eksodi 7:1) Pse përdorni një “z” të vogël për “Zot” kur i referoheni asaj që iu tha Musait a.s. në vend të një “Z” të madhe siç bënë për një fjalë të qartë: “Fjalë” – “Dhe Fjala qe Zot”? “Pse e bëni ju këtë? Pse luani me Fjalën e Zotit?” – e pyeta prift

[breshka 3]

Nese do qe dikush ti lexoje ato qe shkruan ...shkruaj mendimin tend dhe jo librat e tane ekstremisteve mysliman......

[arbeni 0]

 

tung Breshka,

 

nuk e di kush po ektremizohet ketu me teper!!!

 

Autori i ketij libri perndryshe ishte nje ish-krishter i cili ka pranuar islamin dhe ne kete liber ka sqaruar bukur shume poziten e Profetit Jezus (paqja qoft mbi te) dhe ka ka sqaruar gabimet e doktrinave kristiane qe kan ndaj Jezusit (paqja qoft mbi te)

 

 

 

Nese do qe dikush ti lexoje ato qe shkruan ...shkruaj mendimin tend dhe jo librat e tane ekstremisteve mysliman......

 

[g°n 2]

Tregimet meposhte jane te keq-interpretuar.

Keq-interpretimet vijne per shkak te interesit te autorit te paraqese Jezusin ne menyren e vet. Eshte e pamundur qe nje besimtare mysluman te shpejgoje Biblen dhe ne fund te shtoje se kjo eshte e verteta.

Shkrimet e bibles nuk u zbuluan nga muhamedi as nuk u shkruan nga ai. Nuk ka nje shpjegim te dyte ose te trete te shkrimeve shenjte te bibles perderisa ai eshte origjinali. Eshte njelloj qe nje prift t'ju shpjegoje kur'anin:Do e pranonit?

Me sa shkruhet mesiper ka vec nje loje fjalesh dhe asgje me teper.

Nuk e di nese autori e di qe origjinali i permbledhjeve te shkrimeve shenjte eshte bere ne greqisht fillimisht atehere kur islamizmi nuk kishte lindur akoma. Autori i shkrimeve hedh poshte versionin e shkrimeve te bera nga studiues te vatikanit, qe e kane studiuar me shekuj shkrimet e vjetra.

Mua me duket shume absurde diskutimi ne fjale.

[arbeni 0]

 

Gony,

 

Polemika rreth personalitetit të Jezusit (Isa as) është ndryshimi më i madh ndërmjet Islamit dhe Krishterimit. Ky ndryshim i mban të veçuar pasuesit e këtyre dy besimeve. Muslimanët shohin tek Jezusi një profet të madh të Zotit, e duan dhe e rrespektojnë aq sa duan dhe rrespektojnë Abrahamin (Ibrahimin), Moisiun (Musain) dhe Muhamedin, si dhe të tjerët para tyre (paqa e Zotit qoftë mbi ta).

 

Të krishterët nga ana tjetër e quajnë Jezusin Zot ose bir i Zotit, dhe e adhurojnë si të tillë, një koncept ky që muslimanët nuk mund ta pranojnë.

 

Bibla, edhe pse me shtesa e ndryshime të shumta nga njerez te ndryshem te cilit sipas epsheve dhe intereseave te veta shtuan dhe shpiken shume gjerae prap se prap ne shume versete ajo tregon qartë se Jezusi nuk është Zot por njeri dhe i dërguar i Zotit xh.sh.

 

Pa humbur kohë do të theksoj argumentet nga vet Bibla të cilat tregojnë dhe aludojnë qartazi që Jezusi nuk është Zot. Nga filimi deri në fund, Ungjijtë tregojnë qartë se Jezusi është krejt ndryshe nga natyra hyjnore e Zotit.

 

Le të bëjmë një krahasim në mes Zotit dhe Jezusit:

 

Zoti është i pavdekshëm.

 

Bibla tregon një nga cilësit e Zotit, e cila është pafillimësia dhe pavdekshmëria ku thotë: “ai që i vetmi e ka pavdekësinë dhe rri në dritë të paafrueshme, të cilën asnjë njeri nuk e ka parë kurrë dhe as mund ta shohë; atij i qoftë nderi dhe pushteti i përjetshëm”. (1 Timoteu 6:16) “Para se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia”. (Psalmi 90:2) “Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund”. (Psalmi 102:27)

 

Kurse Jezusi vdiq.

 

Bibla thotë: “Dhe Jezusi bërtiti me zë të lartë dhe tha: ``O Atë, në duart e tua po e dorëzoj frymën tim!``. Dhe, si tha këto, dha fryma”. (Luka 23:46) “por, kur erdhën te Jezusi, dhe si panë se ai tashmë kishte vdekur...”. (Gjoni 19:33) “Por Jezusi, si lëshoi një britmë të madhe, dha frymën”. (Marku 15:37)

 

Zoti është i Gjithdijshëm.

 

Bibla thotë: “Mos u bëni, pra, si ata, sepse Ati juaj i di gjërat për të cilat keni nevojë, para se ju t`i kërkoni”. (Mateu 6:8) “Unë jam Zoti, ky është emri im; nuk do t`i jap lavdinë time asnjë tjetri, as lavdërimet e mia shëmbëlltyrave të gdhendura. Ja, gjërat e mëparshme kanë ndodhur, dhe tani po ju njoftoj gjëra të reja; unë jua bëj të njohura para se të mbijnë”. (Isaia 42:8-9)

 

 

Kurse Jezusi nuk ishte i Gjithdijshëm.

 

Jezusin kur e pyëtën për ditën e fundit ai u përgjigjë: ``Sa për atë ditë dhe atë orë, askush nuk e di, as engjëjt në qiell, as Biri, por vetëm Ati”. (Marku 13:32 poashtu shih: Mateu 24:36) Poashtu padituria e tij ceket edhe në këtë citat tjetër biblik ku tregon se: “Dhe, duke parë nga larg një fik që kishte gjethe, shkoi për të parë në se mund të gjente diçka atje; por, kur iu afrua, s`gjeti asgjë përveç gjetheve, sepse nuk ishte koha e fiqve”. (Marku 11:13)

 

 

Zoti është i Plotfuqishëm.

 

Bibla e tregon Zotin si Zot të Plotfuqishëm: “Unë jam Perëndia i plotfuqishëm…”. (Zanafilla 17:1) “… Perëndi i plotfuqishëm”. (Ekzodi 6:3)

 

 

Jezusi ishte i pafuqishëm.

 

Por Jezusi tregohet i pafuqishëm: “Unë s`mund të bëj asgjë nga vetja ime”. (Gjoni 5:30) “Atëherë e pështynë në fytyrë, e goditën me shuplaka; dhe disa të tjerë i ranë me grushta, duke thënë: “O Krisht, profetizo! Kush të ra?”. (Mateu 26:67-68) “Atëherë iu shfaq një engjëll nga qielli për t`i dhënë force”. (Lluka 22:43) Për më tepër , Jezusi nuk u ringjall vetë nga të vdekurit, por ishte Perëndia ai që e ringjalli, citoj: “Këtë Jezus, Perëndia e ka ringjallur; dhe për këtë të gjithë ne jemi dëshmitarë!” (Veprat e Apostujve 2:32). Këtu tregohet se kush është Perëndia i vërtetë. po të ishte Jezusi Zot, a nuk ka mundur që ta ringjall vehten??!! .

 

 

Zoti nuk lodhet dhe nuk flen.

 

Bibla thotë: “Nuk e di ti, vallë, nuk e ke dëgjuar? Perëndia i përjetësisë, Zoti, krijuesi i kufijve të tokës, nuk mundohet dhe nuk lodhet, zgjuarësia e tij është e panjohshme”. (Isaia 40:28) “Ja, ai që mbron Izraelin nuk dremit dhe nuk fle“. (Psalmi 121:4)

 

 

Por Jezusi ishte lodhur, por edhe ka fjetur sikur edhe ne.

 

Bibla thotë: „Dhe Jezusi, i lodhur nga udhëtimi, u ul pranë posit“. (Gjoni 4:6) “Dhe ja, që u ngrit në det një stuhi aq e madhe, sa valët po e mbulonin barkën, por ai flinte”. (Mateu 8:24) “Ai ndërkaq po flinte në kiç mbi një jastëk”. (Marku 4:38)

 

 

Zoti nuk mund të shihet.

 

Bibla aludon qartë se Zoti nuk mund të shihet dhe që kërkush nuk e ka parë: “Dhe tha akoma: "Ti nuk mund të shikosh fytyrën time, sepse asnjë njeri nuk mund të më shikojë dhe të jetojë". (Ekzodi 33:20) “Dhe Ati, që më dërgoi, ai vetë ka dëshmuar për mua; ju nuk e keni dëgjuar kurrë zërin e tij dhe as nuk e keni parë fytyrën e tij…”. (Gjoni 5:37) “Askush s`e pa Perëndinë kurrë…”. (Gjoni 1:18) “Askush s`e ka parë ndonjëherë Perëndinë”. (1 Gjonit 4:12)

 

 

Jezusi jetoj në mesin e njerëzve

 

Kurse Jezusin e kanë parë dhe ka qendruar në mesin e njerëzve, ka pas familje, ka qen i dërguar i Zotit, etj., ku bibla vetë tregon për këtë: “A nuk është ky i biri i marangozit? Nuk quhet nëna e tij Mari, dhe vëllezërit e tij Jakob, Iose, Simon dhe Juda?”. (Mateu 13:55) “Atëherë njerëzit, kur panë shenjën që bëri Jezusi, thanë: Me të vërtetë ky është profeti, që duhet të vijë në botë”. (Gjoni 6:14) “Ata i thanë: ``Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit”. (Luka 24:19) Kurse te 1 Gjoni 1:1 thekson që njerëzit e panë Jezusin dhe e prekën atë.

 

 

Zoti nuk është njeri dhe nuk jeton në tokë.

 

Bibla thotë: “Perëndia nuk është një njeri, që mund të gënjejë, as edhe bir njeriu që mund të pendohet”. (Numrat 23:19) “Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t`i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë”. (Jobi 9:32) “Po a është e vërtetë që Perëndia banon mbi tokë? Ja, qiejt dhe qiejt e qiejve nuk mund të të nxënë dhe aq më pak ky tempull që kam ndërtuar!”. (1 Mbretërve 8:27)

 

 

Jezusi ka qenë njeri, bir i njeriut dhe ka jetuar në Nazaret.

 

Bibla thotë: ``Me të vërtetë ky njeri ishte i drejtë!``. (Luka 23:47) “Erdhi Biri i njeriut, që ha dhe pi…”. (Mateu 11:19) “Por, ndërsa ata qëndronin në Galile, Jezusi u tha atyre: ``Biri i njeriut do t`u dorëzohet në duart e njerëzve”. (Mateu 17:22) “dhe, mbasi arriti atje, zuri vend në një qytet që quhej Nazaret, që të përmbushej ajo që ishte thënë nga profetët: ``Ai do të quhet Nazareas”. (Mateu 2:23) “Ata i thanë: ``Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit”. (Luka 24:19)

 

 

Zotit i takon adhurimi.

 

Bibla thotë: “Adhuro Zotin, Perëndinë tënde, dhe shërbeji vetëm atij”. (Mateu 4:10) “Por ti, kur lutesh, futu në dhomëzën tënde, mbylle derën dhe lutju Atit tënd në fshehtësi; dhe Ati yt, që shikon në fshehtësi, do të ta shpërblejë publikisht”. (Mateu 6:6)

 

 

Jezusi nuk adhurohet.

 

Kurse Jezusin nuk e kanë adhuruar, Jezusi ka urdhëruar që të adhurohet vetëm Perëndia, sepse edhe ai e ka bërë një gjë të tillë: “ndërsa po lutej, qielli u hap”, “Por ai tërhiqej në vende të vetmuara dhe lutej”, ” Jezusi po lutej në vetmi”, “dhe ra në gjunj dhe lutej”, “shkoi në mal për t`u lutur, dhe e kaloi natën duke iu lutur Perëndisë” (Lluka 3:21/ 5:16/ 9:18/ 22:41/ 6:12), “Dhe, si shkoi pak përpara, ra me fytyrë për tokë dhe lutej” (Mateu 26:39) Nëse Jezusi është Zot. A i lutet Zoti Zotit ??!!

 

Poashtu dishepujt kërkuan nga Jezusi si të luteshin, por ai ju tregoj si të luten jo atij, por Perëndisë, ku thotë: “Adhuro Zotin, Perëndinë tënde, dhe shërbeji vetëm atij”. (Mateu 4:10) “Dhe ai u tha: ``Kur të luteni, thoni: "Ati ynë që je në qiej, u shenjtëroftë emri yt, ardhtë mbretëria jote, u bëftë vullneti yt si në qiell edhe në tokë. Na jep çdo ditë bukën tonë të nevojshme. Dhe na i fal mëkatet tona, sepse edhe ne i falim fajtorët tanë; dhe mos lejo të biem në tundim, por na shpëto nga i ligu”. (Luka 11:2,4)

 

 

Zoti nuk tundohet nga e keqja.

 

Bibla thotë: „Askush kur tundohet të mos thotë: ``Jam tunduar nga Perëndinë``, sepse Perëndia nuk mund të tundohet nga e keqja, dhe ai vet nuk tundon asnjeri“. (Jakobi 1:13)

 

 

 

Jezusin e ka tunduar djalli.

 

Bibla thotë: „Atëherë Fryma e çoi Jezusin në shkretëtirë, që djalli ta tundonte“. (Mateu 4:1) „dhe qëndroi në shkretëtirë dyzet ditë, i tunduar nga Satanai“. (Marku 1:13)

 

 

Jezusi ia mohoi vetes mundësinë dhe dëshiren, në bibel tregohet: „Atëherë nëna e bijve të Zebedeut iu afrua bashkë me bijtë e vet, ra përmbys para tij dhe i kërkoi diçka. Dhe ai i tha: ``Çfarë do?``. Ajo u përgjigj: ``Urdhëro që këta dy bijtë e mi të ulen njeri në të djathtën dhe tjetri në të majtën në mbretërinë tënde``. Dhe Jezusi, duke u përgjigjur tha: ``Ju nuk dini çfarë kërkoni; a mund ta pini ju kupën që unë do të pi dhe të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin unë do të pagëzohem? Ata i thanë: ``Po, mundemi``. Atëherë ai u tha atyre: ``Ju me të vërtetë do ta pini kupën time dhe do të pagëzoheni me pagëzimin me të cilin unë do të pagëzohem; por nuk është në dorën time që të uleni në të djathtën time ose në të majtën time, por u është rezervuar atyre, të cilëve u është përgatitur nga Ati im``. (Mateu 20:20-23) “…por kjo ndodh që bota ta njohë se unë e dua Atin dhe se bëj ashtu siç Ati më ka urdhëruar”. (Gjoni 14:31) “Pastaj u nis që andej dhe shkoi në krahinën e Tiros dhe të Sidonit; hyri në një shtëpi dhe donte që askush të mos e dinte, por nuk mundi të qëndrojë i fshehur”. (Marku 7:24) Sikur Jezusi të ishte nga origjina e babait, pra Zot sic pretendojnë ata, atëher ai duhet të jetë njësoj si Ati në dëshirë dhe mundësi.

 

Këto ishin disa krahasime në mes Zotit dhe Jezusit. Pra, nga këto citate që cekëm, logjiko vet me arsyen tuaj, a mund të jetë Jezusi "Zot" apo bir i "Zotit" ??????

[GenTo 0]

Arben nuk e di pse i fut vetes zor kot me kete pune mor vlla.Ka te pakten me qindra vjet qe burra ma te zote se une e ti e Milazim Krasniqat me shoke nuk arrijne ti japin shpjegim shume gjerave qe i perkasin fese dhe besimit edhe ata qe munohen ti shpjegojne i shpjegojne si t ju a kete qefi. Ne nje lutje gjate meshes katolike thuhet: Misteri i Fese pra dmth qe asht nje dicka qe nuk arrin ta shpjegosh pra mister i besimit.Ti dhe une besojme se ka zot pavarsisht se nuk e shohim se nuk eshte dicka materiale,pra Mister. Perderisa as une as ti as Milazim Krasniqat me shoke nuk kemi qene prezent ne ndodhjen e ngjarjeve dhe na ngelet te bazohemi ne ate c ka na thone te tjeret pa historianet apo kush dreqi merret me keto pune.Ne ne kete toke jemi kalimtare,nuk do e zgjidhim ne se kush ka ardhe perpara,ca ka ba e me se asht marre apo sa i rendesishem ka qene ne kohe te tij.Ti ke bindjet dhe idete e tua qe secili nga ne i respekton por nuk je askush qe te japesh leksione historie dhe per me teper te nje dickaje teper delikate sic eshte feja. Shume shpesh ne postimet e meparshme i ke fut nji copy/paste nga forume te tjera disi te zgjatura biles.Une te thashe edhe ne nje postim te nje teme tjeter nuk jam aq i zoti dhe i shkolluar qe te debatoj per gjera te tilla edhe po te isha nuk do e beja nje gje te tille se nuk me perket.Nuk jam aq besimtar sa c've re qe je ti,besoj aq sa me mjafton dhe i respektoj idete dhe besimet e tjereve edhe me te thane te drejten me intereson relativisht pak se ca ndodhe para 2000 a ma shume vjetesh.Po te flasesh me dike qe i perket hinduizmit i hedh poshte te gjitha ato ne te cilat ne besojme. kshu qe t ja leme te tjereve te merren me keto pune se jam i mendimit se nuk na perket ne. Beso ne ate qe te duket me e drejte e leri te tjeret te besojne ne ate qe atyre u duket e drejte.komentet dhe interpretimet e metejshme them se jane te kota.Ciao e gjithe te mirat. Genti

[breshka 3]

Arbeno para dy javesh kam dhene nje provim "islamizmi ne mesdhe" keto mendime ose kete menyre studimi te nje libri fetar e kane izlamistet...dhe me fal qe po ta them por ti e paske lexu biblen me pjese sic bejne ato ...edhe eshte gabimi me i madh qe behet...Besoj se kur'anin e njeh mire ,ne nje pjese te tij shkruhet nese dikush do te qelloje me nje shuplake bjeri ti perpara (nuk jane fjalet precise se kur'anin e kam lexu para 5 vjetesh) dhe vazhdon me pjesen sy per sy e dhemb per dhemb....nese une do e lexoja Kur'anin sic lexon ti Biblen un do te thoja se izlamistet (dhe jo mysulmanet) kane te drejte ne idete e tyre terroriste sepse e kane te shkruar ne kur'an....por nuk eshte keshtu i dashur....perpara asaj fraze shkruhet nese mundesh me fal ben vepren me te madhe qe mund te behet nese jo mos hy ne hak me tjetrin por denimi qe i ben duhet te jete sy per sy e dhemb per dhemb asgje me pak e asgje me teper (ky eshte shjegimi im me pak fjale se thashe dhe nje here kur'anin nuk e kam perpara qete shoh fjalet precise dhe te bej copia/incolla sic ben ti nuk me shkon ndermend) Ashtu edhe ne Bibel ka shume pjese te tjera qe shpjegojne mjaft mire se Jezusi ishte vertete Biri i Zotit....nje nder to eshte nje pjese kur thote "...dhe Ai dha nje te vetmin Birin e vet" Ai e misheroi Birin e vet per ne per njerzimin dhe misheroi do te thote te jetoje si njeri e jo si Zot pra te lind...te rritet ne TOKE sepse ne qiell cfare misherimi do ishte, te qante e te qeshte si te gjithe femijet te behej burre e te vuante si cdo njeri te tundohej e te flinte,te lodhej e te pushonte.....madje dhe te vdiste si kriminel por Zoti lavdine e tij nuk la me kaq sepse sic kje thene ne Shkrimet e Shenjta te treten dite do te ringjallej dhe ashtu ndodhi....

 

 

secili nga ne ka nje ideal nje besim e nje menyre te besuarit....ti jetoje fene tende si te duash por mos u mundo te bindesh te tjeret me argomente qe nuk rrine ne kembe....shpreh mendimin tend dhe jo te te tjereve....Ky eshte nje forum shoqeror dhe jo nje beteje luftemes Katolikeve dhe Myslimaneve...respekto mendimin e te tjerve dhe nese mundesh mos ofento se " padituria e tij ceket" per Jezu Krishtin Nje te vetmin Birin e Zotit nuk mund ta thuash....sepse asnjeri nga ne nuk erdhi e te tha se muhamedi keshtu e allahu ashtu dhe as nuk ja lejojme vetes kurre sepse para se gjithash kemi respekt...dicka qe me duket ty te mungon.....

[Guest]

tung Breshka,

 

nuk e di kush po ektremizohet ketu me teper!!!

 

Autori i ketij libri perndryshe ishte nje ish-krishter i cili ka pranuar islamin dhe ne kete liber ka sqaruar bukur shume poziten e Profetit Jezus (paqja qoft mbi te) dhe ka ka sqaruar gabimet e doktrinave kristiane qe kan ndaj Jezusit (paqja qoft mbi te)

 

 

Arbeni, bindjet e tua fetare leji vend tjeter e jo ketu, mos na fol per fene tende.. e respektojme por mos kalo ne ekstremitet...

 

mos duhet te te jap nje liste te mijerave besimtare muslimane qe kane pranuar besimin e krishtere katolik? urte djal, shkruaj te forumi islam me mire per bindjet e tua e jo ketu...

 

merre si paralajmerimin e fundit...

[CLANDESTINO 0]

me falni deshta me pyet aka naj forum per besimtaret budiste hihihi

sepse vetem ata nuk jane extremista

500 vjet nuk e kena nrru fene edhe tash u bana budist se ne vatikan sme dhane letrat e ne arabine saudite me thane ik se ke ardh me na vjedh naften looooooooool

:joterror:

[breshka 3]

He mistrec te paska pas fal zoti mor djale...nuk zune men i here....lool :dance13fm0uv: :dance13fm0uv:

[CLANDESTINO 0]

He mistrec te paska pas fal zoti mor djale...nuk zune men i here....lool :dance13fm0uv: :dance13fm0uv:

 

 

kujt i thu mistrec ti moj koke huder hahahah

breshka çkemi mire je a je rrit na pak moj ta di se perndrysh duhet me ti ba dhurate nji pale kepuce me taka te gjata :):)hihihi

[breshka 3]

hajt pra jepi kur po mi bjen ....taka jo ma e larte se 8 cm se nuk di me ec ndryshe....

 

 

Ps: me falni se dola nga tema

[CLANDESTINO 0]

hajt pra jepi kur po mi bjen ....taka jo ma e larte se 8 cm se nuk di me ec ndryshe....

Ps: me falni se dola nga tema

 

 

une edhe ti bi po e ke te dashurin shume xheloz edhe sdu me ju fut ne sherr

 

 

 

 

 

ps .. na falni se dolem prape nga tema

[soprano 0]

Krejt qka eshte ne kundërshtim me Krishtizmin e shihni si "Extrem" ! :paladin:

 

E vërteta eshte e thjesht, por ju s'guxoni as qe t'ja filloni e ti studjoni atoa. E kur t'ja filloni deshtoni, sikur Tereza e Kalkutes.

 

Eshte një Zot ! e jo 3... Krishterizmi nuk eshte i aft as si ti pershkruan 3 Zotat ne një.

 

Eshte normale per nje Shqiptar-Krishter qe nuk e pranon kete. Ata ende kujtojn qe do ta tradhtojn kombin nese e pranojn ket te vertet. Kurse kombi s'ka lidhje me fejen. Dhe se dyti s'guxojn perqkak familjes tyre qe jan FANATIKA te mbushur me urrejtje qe dikur ishin mazhorant, e sot minoritet. Sidoqoft, krenaria qe jan te krishter, nuk i autorizon dhe i mban peng keta qe ti pranojn kundërshtimet biblike, edhe nese ato dallime flagrante jan si dita me natën.

 

Por prap mir,... Besoni në Zot ! Mbështetuni vetëm Atij e askujt Tjetër !

 

[durim 0]

Ne respektin e gjithkujt e te te gjitha ideve, do t'u lutesha Arbenit e atyre qe e mendojne si ai, te heq dore nga "leksionet" fetare, "krahasimet" mes njeres e tjetres fe sepse sjellin veç provokime e asgje te mire, ne nje moment si ky qe po kalojme kur nuk ia vlen aspak ky lloj "ballafaqimi" tendencioz. Nga pervoja ime personale shtoj qe ne pergjithesi myslymanet e kane kete menyre "krahasimi" mes dy feve, sikur kerkojne me te gjitha menyrat te ngrejne lart teorite e tyre fetare per te ndikuar mbi fene tjeter qe eshte shume here me e lashte nga e para... Ore te tera pune per perkthime, analizime, studime, zbulime, krahasime, e perse? Ore te humbura sipas meje. A jeni te bindur e te lumtur ju per fene qe praktikoni? Dakort, kjo eshte e rendesishme, por mos kerkoni t'u imponoheni te tjereve me idete tuaja, e mos kerkoni me te gjitha menyrat t'u jepni leksione atyre qe kane bindjet po aq te forta sa te tuajat e me te lashta nga te tuajat. Besimi eshte ne rradhe te pare vlere shpirterore e jo dogme, ndjenjat nuk komandohen (ashtu si turqit kane kerkuar te bejne ne 5 shekuj), gjithsejcili prej nesh eshte i lire te krijoje raportet e brendshme ideale me Besimin qe deshiron pavaresisht nga teorite ashtu si ai e ndjen, ashtu si ai ka nevoj(e as qe i interesojne keto lloj teorish), e ky eshte nje fakt para se gjithash personal, individual, shpirteror, ndaj keto teorira leksionesh (qe une nga ana ime i respektoj, por nuk i pranoj) ju bejne vetem te humbni kohen qe eshte aq e çmuar.

pershendetje

durimi