Lazer Shantoja (1892 - 1945).

[AAAA 0]

Lazer Shantoja (1892 - 1945).

 

Pjesa me poshte eshte shkeputur nga "Per nji puthje te vetme"

 

IV.

 

Kufom' varrosun tash kahmot n'humnerë

t'detit n'tallaz asht dashunija ime:

kurr dielli nuk e gzoi e pse n'andrrime

si nënqeshje fantazmash ndonji fnerë

 

i zbet për pak e shndrit e kndoi ndojherë

e diell e drandofille edhe dëfrime

qen' kangt' e saja vetëm vezullime

flake mjes krizantemave t'kalterë

 

n'varreza natën...Pra ç'puhi n'dhe t'huej

tinzare po e shtyn gjethlat q* t'lakojnë

kryet për pushim në muzg të nat's lakmueshëm

 

n'hemistikun e vargjeve t'trishtueshëm?

A por përkulen n'të me mujt' t'prigjojnë

n'qetin e nat's nji varg q* s'mund të shkruej?

 

V.

Ah! mos e lyp at varg!...Asht shum ma mirë

korimbat t'tu mos t'dijn ça me thanë

me qen' poetë e mos me qenë i lirë

me kndue me goj' kur zemërngrita qanë

 

Kshtu qenka jeta...Me nji lamtumirë

lyrën q* për ty kapa due me e lanë,

pse teli i saj, o lule, dridhet vshtirë

kur jehon' tjetër s'ka përveç nji zanë

 

Lulzo ti prap! Un i padashtun jetën

tash e kaloj, i vemti ndër poetën';

e tue kujtuemun puthjen nji ditë,

 

puthjen tande mërgim...un tash ia kndoj

ma t'bukrin varg hyjneshës Aferditë

ndër hije t'qiparisvet kur t'shkoj...